دنیای دیجیتال

تعریف شرکت غیرفعال

شرکت غیرفعال، به شرکتی اطلاق می شود که عملاً طی یک دوره مالی مشخص به طور مثال یکسال مالی هیچ فعالیتی نداشته است و غیرفعال بودن خود را از ابتدای دوره عدم فعالیت به صورت مکتوب و به گونه ای قابل اثبات به اداره امور مالیاتی ذی ربط خود اعلام کرده است.

ممکن است یک شرکت، پس از ثبت در اداره ثبت شرکت ها عملاً هیچ گونه فعالیتی نداشته باشد و ممکن است یک شرکت فعال به ترتیب فوق اعلام عدم فعالیت کرده باشد. در هر دو حالت، این شرکت ها غیرفعال می باشند.

نکات مهمی برای شرکت هایی که فعالیت ندارند وجود دارد که دانستن آن ها کمک می کند از بروز بسیاری مشکلات پیشگیری شود و یا درباره آن چاره ای بیندیشند. در این مقاله مهم ترین این نکات ذکر شده است.

– هیچگونه مراوده مالی به نام صاحبان شرکت ثبت نشود و گردش مالی شرکت صفر باشد .
– عدم فعالیت شرکت در بازه مشخص و به طور دقیق و به صورت کتبی و با مهر و امضا مدیر عامل شرکت به حوزه مالیاتی مربوطه ارسال گردد.

– حوزه مالیاتی مربوط به شرکت را پیدا کنند و در آن تشکیل پرونده بدهند.
– دفاتر قانونی پلمپ شده به صورت کاملا سفید به سازمان امور مالیاتی تحویل شود .
– اظهار نامه مالیاتی و اظهارنامه ارزش افزوده به صورت سفید تنظیم شده و به سازمان امور مالیاتی ارائه شود.
– عدم ارائه هر یک از موارد اظهارنامه مالیاتی و اظهارنامه ارزش افزوده به معنی کتمان فعالیت های مالی شمرده می شود و مشمول جریمه می گردد .
– هیچ گونه فاکتور خرید یا فروشی در تاریخ مقرر به نام شرکت یا صاحبان آن صادر نشده باشد .
– اگر برای شرکت تجهیزات ، ماشین الات ، ابزار و وسایل خریداری شده باشد جز سرمایه گذاری و فعالیت شرکت محسوب شده و مشمول مالیات می شود.
– در نامه کتبی که به اداره مالیات برای اعلام عدم فعالیت ارسال می شود باید مواردی مانند نام شرکت ، شماره ثبت ، کلاسه پرونده ، تاریخ عدم فعالیت قید شده و به مهر و امضا مدیرعامل شرکت هم برسد .
– کد اقتصادی شرکت باید مشخص شده باشد و این موضوع هیچ ربطی به عدم فعالیت آن ندارد. بوسیله کد اقتصادی حوزه مالیاتی مشخص می گردد و تمام اسناد باید به همان حوزه مالیاتی ارسال شود .
– مدیرعامل شرکت اعلام عدم فعالیت آن را باید در پایان سال مالی به اطلاع اداره امور مالیاتی برساند .
– اعلام عدم فعالیت در هر سال باید تکرار شود و اعلام عدم فعالیت در سال جاری به معنی عدم فعالیت در سال آینده نیست.
– افراد حقوقی در روند مراحل اعلام عدم فعالیت شرکت با اشخاص حقیقی تفاوتی ندارند و باید همه مراحل آن را که شامل تشکیل پرونده مالیاتی ، تعیین حوزه مالیاتی ، تسلیم اظهارنامه مالیاتی و اظهارنامه ارزش افزوده و ارائه نامه کتبی عدم فعالیت می شود را رعایت کنند .
– در صورتی که قصد ندارید تحت عنوان شرکت فعالیت کنید بهتر است اقدام به انحلال شرکت کرده و انحلال آن را به صورت رسمی اعلام کنید .
-پس از ثبت شرکت، مشخصات از طریق اداره ثبت شرکتها به اداره دارایی گزارش می شود، پس باید دانست که عدم فعالیت یک شرکت هرگز به معنی عدم تشکیل پرونده مالیاتی آن نیست.

شرکت های غیر فعال
– اشخاص حقوقی جهت ثبت مراودات مالی خود نیازمند دفاتر پلمپ تجاری شامل یک جلد دفتر رومه، یک جلد دفتر کل می باشند. این دفاتر پس از اتمام مراحل ثبت شرکت به درخواست شرکت اداره ثبت شرکت ها پلمپ شده و سالانه به شرکت داده می شود عدم دریافت دفاتر پلمپ به صورت سالانه موجب تخصیص جریمه علی الراس می شود و امکان اخذ دفتر پس از اتمام آن در سال جاری دیگر وجود نخواهد داشت.
– در صورت عدم فعالیت، ازهرگونه خرید و فروش برای اعضا به نام شرکت خودداری شود، زیرا احتمال گزارش طرف معامله وجود دارد.
– اظهارنامه های ارزش افزوده بصورت صفر در مهلت مقرر تحویل داده شوند.
-در صورت قید آورده نقدی در اساسنامه ، باید در حساب بانکی و در اظهارنامه عملکرد نیز این موضوع منعکس شود.
– توجه داشته باشید که حتی خرید یک نرم افزار حسابداری هم فعالیت به حساب می آید و باعث می شود تا گزارش عدم فعالیت باطل شود.
– دقت کنید که بر خلاف تصورعموم، عدم فعالیت شرکت در مورد ماه ها یا سال های گذشته می باشد و به سال مالی بعد اطلاق نمی شود. بنابراین فقط می توان دوره قبلی عدم فعالیت را به دارایی گزارش کرد و مشمول شرایط شد.
– جهت اعلام عدم فعالیت باید تشکیل پرونده دارایی دهید و بدون آن عدم فعالیت معنایی ندارد .
-عدم فعالیت شرکت باید در مهلت قانونی یعنی در ۴ ماه اول سال مالی بعد اعلام شود. در غیر اینصورت شرکت مشمول جریمه مالیاتی خواهد شد.
-جهت عدم فعالیت شرکت تحویل دفاتر مالی پلمب و اظهارنامه اامی است، در نتیجه همواره در تهیه دفاتر مالی در مهلت مقرر دقت کنید.
– به تاریخ همه تاریخ های خرید توجه شود زیرا خرید تجهیزات هر چند جزئی برای انجام فعالیت در سال بعد جزو فعالیتهای شرکت محسوب می شود.
– حتی در صورت عدم فعالیت اشخاص حقوقی موظف به دریافت دفاتر قانونی، تشکیل پرونده مالیاتی و دریافت کد اقتصادی هستند.
– یک بار تحویل اظهارنامه عدم فعالیت برای کل دوره عدم فعالیت یک شرکت کافی نبوده و اظهارنامه عدم فعالیت هر شرکت باید هر سال به طور جداگانه به دارایی اعلام شود.
– برای تحویل اظهارنامه عدم فعالیت باید قبلا تشکیل پرونده دارایی داده شده باشد.
– اما یک توصیه غیر رسمی: اگر مدت زیادی از عدم فعالیت شرکت می گذرد بهتر است آن را منحل کنید و یک شرکت جدید ثبت کنید و گر نه در پیچ و خم اداری اثبات عدم فعالیت ممکن است شامل جریمه های قابل توجهی شوید.

در دو صورت شرکت مشمول جریمه مالیاتی می گردد:

۱- اعلام نکردن عدم فعالیت شرکت در مهلت مقرر قانونی یعنی چهار ماه اول سال مالی بعد.
۲- عدم تحویل دفاتر مالی پلمپ و اظهارنامه مالیاتی.
به این ترتیب همان طور که ثبت شرکت نیازمند طی مراحل و انجام فعالیت هایی است ، عدم فعالیت شرکت نیز شرایط و موارد خاص خود را برای اعلام دارد. پس باید حتما عدم فعالیت شرکت علی الخصوص به اداره دارایی برای مشمول نشدن جرایم مالیاتی اعلام شود. این موارد چون از موارد خاص مربوط به شرکت ها می باشد ممکن است برای افرادی انجام آن آسان نباشد به همین دلیل بهتر است در صورت عدم فعالیت شرکت ، با مشاورین نخستین ثبت مشاوره داشته باشید و از روند امور مطلع باشید تا دچار ضرر نشوید.

کشور استرالیا با 7.686.850 کیلومتر مربع وسعت،ششمین کشور پهناور دنیا است.استرالیا سرزمینی تقریباَ هموار با آب و هوایی معتدل است. طبیعت استرالیا نواحی بسیار حاصلخیزی دارد که نقش حائز اهمیتی در تامین مواد غذایی دنیا را داراست.

اقتصاد استرالیا
استرالیا نقش فعالی در سازمان تجارت جهانی، اپک، جی 20 و سایر سازمانهای مربوط به تجارت جهانی بازی می کند. این کشور همچنین دارای موافقت نامه های امضاء شده چند جانبه ی تجاری با تعدادی از کشورهای دارای اقتصاد قوی برای افزایش قدرت تجاری و جریان سرمایه گذاری خود می باشد. استرالیا کشوری ثروتمند با اقتصادی مبتنی بر توان بخشی حضوری و تولید ناخالص داخلی نسبتاَ بالاست. طبق آمار 2013 مردم استرالیا از نظر میزان ثروت بعد از سوئیس ثروتمند ترین مردم جهانند.
ایران و استرالیا از دیرباز دارای ارتباطاتی بوده اند که از ابتدا بر محوریت برقراری روابط تجاری و اقتصادی شکل گرفته است. بعد از انقلاب اسلامی با وجود اختلاف نظرهای اساسی به دلیل منافع دو جانبه در رابطه با ادامه تجارت همواره دو کشور تلاش کرده اند مرزهایی بین روابط اقتصادی و ی را شکل دهند که عامل اقتصادی مهمترین رکن ادامه این رابطه بوده است.
استرالیا از مهاجرپذیرترین کشورهای جهان محسوب می شود و مهاجرت ایرانیان به این کشور به شدت افزایش یافته است.به طوریکه امروزه بالغ بر 100 هزار استرالیایی ایرانی تبار در آن کشور زندگی می کنند.

ثبت شرکت در استرالیا
برای تأسیس شرکت در استرالیا محدودیتی وجود ندارد جزاینکه سرمایه گذاری خارجی در این شرکتها، باید توسط هیأت بررسی سرمایه گذاری خارجی تأیید شود.
برای افتتاح شرکت در استرالیا دانستن زبان انگلیسی اامی نیست و متقاضیان می توانند با پرداخت کردن هزینه ی زبان انگلیسی برای افراد بالای سال خانواده خود اقدام به ثبت نام آنها در کلاسهای رسمی زبان در استرالیا کنند.
برای ثبت شرکت در کشور استرالیا باید مقیم آنجا بود یا با یک فردی که در استرالیا مقیم است شریک بود. شرکت زدن یا همکاری به سبکهای مختلفی وجود دارد که به طور کلی  مراحلش این است:
_ جمع کردن اطلاعات از سایت.
_ ثبت کردن شرکت به صورت دستی یا از طریق یک سایت ( پرداخت مقداری هزینه و انجام ثبت). برای ثبت یک شرکت، ابتدا شخص باید یک درخواست تکمیل نماید.در درخواست، اسمی که برای شرکت انتخاب شده باید تأیید گردد. سپس فرمهایی که تهیه کرده اند را می بایست همراه با تأییدیه مدرک تأسیس شرکت در کشور مبدأ به کمیسیون اوراق بهادار و سرمایه گذاری استرالیا تسلیم نمود.
_گرفتن تکس نامبر.
_ بعد از اینکه بیزینس ثبت شد باید حتماَ سایت داشته باشد و تبلیغات موثر .
_ سپس باید نسبت به تهیه ی نت ورک اقدام نمایید.( از طریق اینترنت یا در سطح شهر).
www.bni.com.au.
زمانی ممکن است به دلایی افراد شرایط اخذ ویزای تخصصی یا سرمایه گذاری را در کشور استرالیا نداشته باشند اما متمایل باشند شرکتی را در آن کشور به ثبت برسانند در چنین شرایطی می توان از ویزای 457 استفاده کرد. این ویزا برای بیزینس های خارجی که قصد فعالیت در استرالیا را دارند و یا نمایندگان، مدیران و کارمندان یک تجارت نیاز دارند صادر خواهد شد.
بر اساس ساختار این برنامه، بیزینس، درخواست تبدیل شدن به یک بیزینس استاندارد برای اسپانسر شدن را ارایه می کند. این ویزا دارای اعتبار شش ساله است و متناسب با شرایط این مدت زمان می تواند تغییرکند. با این ویزا می توان بدون هیچ گونه محدودیت تحصیلی و یا شغلی کلیه اعضای خانواده را همراه داشت و می توان به دفعات و بدود محدودیت خاصی به استرالیا وارد شد.
این ویزا شرایط را برای اسپانسر شدن مدیران، سهامداران و حتی کارمندان فراهم می کند و  موجب می شود از شرط مهم داشتن مدرک آیلتس معاف بود.

شرکت تضامنی شرکت اشخاص است که تشکیل آن و پایان آن شرایط متفاوتی از شرکت های سرمایه دارد. برای پایان یافتن شرکت های تضامنی روش هایی وجود دارد که عبارتند از :
1. بطلان شرکت
2. فسخ شرکت
3. انحلال شرکت
به موجب ماده 137 قانون تجارت ، شرکت تضامنی در موارد ذیل منحل می شود:
1. وقتی که شرکت مقصودی را که برای آت تشکیل شده بود انجام داده و یا انجام آن غیر ممکن شده باشد.
2. زمانی که شرکت برای مدت معینی تشکیل و مدت منقضی شده باشد.
3. در صورتی که شرکت ورشکست شود.
4. در صورت تراضی تمام شرکاء.
5. در صورتی که یکی از شرکاء به دلائلی انحلال شرکت را از دادگاه تقاضا نماید و دادگاه آن دلائل را موجه دانسته و حکم به انحلال بدهد. ولی هر گاه دلائل منحصراً مربوط به شریک یا شرکاء معین باشد دادگاه می تواند به تقاضای سایر شرکاء به جای انحلال حکم به اخراج شریک یا شرکاء معین بدهد.
6. در مورد فسخ یکی از شرکاء
7. در صورت ورشکستگی یکی از شرکاء
8. در صورت فوت شریک و حجر یکی از شرکاء
نکته : در مورد ورشکستگی یکی از شرکاء انحلال وقتی صورت می گیرد که مدیر تصفیه کتباَ تقاضای انحلال شرکت را نموده و از تقاضای مزبور شش ماه گذشته و شرکت مدیر تصفیه را از تقاضای انحلال منصرف نکرده باشد .
بنابراین انحلال شرکت در شرکت های تضامنی ممکن است به صورت ارادی یا قهری باشد که اسباب آن عبارتند از :
1. اسباب قانونی
سببی که قانونگذار در قانون تجارت پیش بینی نموده است هر وقت تحقق یابد شرکت خود به خود منحل می گردد.
2. اسباب قضایی
وقتی که یکی از شرکاء تقاضای انحلال شرکت را بنا به دلایل قانونی از محاکم صالحه قانونی تقاضا می کند. دادگاه مراتب را رسیدگی چنانچه دلایل و مستندات را متناسب با ادعای خواهان بداند حکم مقتضی مبنی بر انحلال شرکت صادر می نماید.
3. اسباب ارادی
وقتی که شرکاء با توافق یکدیگر قصد انحلال شرکت را داشته باشند و این اراده خود را طی تشریفات لازم صورتجلسه نمایند شرکت منحل شده محسوب است.
نکته : در مورد ورشکستگی یکی از شرکاء انحلال وقتی صورت می گیرد که مدیر تصفیه کتباَ تقاضای انحلال شرکت را نموده و از تقاضای مزبور شش ماه گذشته و شرکت مدیر تصفیه را از تقاضای انحلال منصرف نکرده باشد.
انحلال شرکت تضامنی باید طبق ماده (200 ق. ت) ناظر به مواد 195 و 197 همان قانون و برابر نظامنامه وزارت عدلیه اعلام شود. لذا، شرکاء شرکت تضامنی مکلفند که انحلال خود را با تقدیم مدارک مقرر بدواَ در اداره ثبت شرکت ها به ثبت برسانند و سپس در ظرف ماه اول از تاریخ ثبت ، انحلال آن را به هزینه خود شرکت توسط اداره ثبت محل در رومه رسمی و یکی از جراید کثیرالانتشار مرکز اصلی شرکت منتشر نمایند.

مدارک مورد نیاز جهت انحلال شرکت تضامنی به قرار ذیل است :
الف ) کلیه مدارک ثبتی شرکت
ب) مدارک شناسایی شرکا
ج ) اصل صورتجلسه انحلال که به تایید همه شرکا و مدیر تصفیه رسیده باشد.
د) آگهی آخرین تغییرات شرکت ( در صورت وجود تغییرات )

نمونه صورتجلسه انحلال شرکت تضامنی :
نام شرکت شماره ثبت . و شناسه ملی . سرمایه ثبت شده ریال در تاریخ ساعت مجمع عمومی فوق العاده شرکت با حضور کلیه شرکاء / اکثریت شرکاء در محل شرکت تشکیل و نسبت به انحلال شرکت اتخاذ تصمیم شد.
نام شرکاء میزان سهم الشرکه
1ـ خانم / آقای …دارای …ریال سهم الشرکه
2ـ خانم / آقای …دارای …ریال سهم الشرکه
3ـ خانم / آقای …دارای …ریال سهم الشرکه
4ـ خانم / آقای …دارای …ریال سهم الشرکه
در خصوص انحلال شرکت بحث و بررسی بعمل آمد والنهایه مقرر گردید که شرکت منحل شود در نتیجه خانم / آقای به شماره ملی به آدرس.کدپستی : . به سمت مدیر تصفیه انتخاب شد و مدیرتصفیه ضمن اعلام قبولی سمت اقرار به دریافت اسناد و مدارک و دفاتر و دارایی های شرکت نمود.
به خانم / آقای . احدی از شرکاء یا وکیل رسمی شرکت وکالت داده می شودکه ضمن مراجعه به اداره ثبت شرکتها نسبت به ثبت صورتجلسه و پرداخت حق النسب و امضاء ذیل دفتر ثبت اقدام نماید.
1ـ خانم / آقای امضاء
2ـ خانم / آقای امضاء
3ـ خانم / آقای امضاء
4ـ خانم / آقای امضاء 

    مدت مدیریت مدیران

مدت مدیریت مدیران را اساسنامه شرکت تعیین می کند. لیکن به موجب ماده 109 قانون تجارت مذکور از دو سال بیشتر نخواهد بود و انتخاب مجدد مدیران سابق برای هر یک یا چند دوره بلامانع است.
چنانچه مدت زمان مدیری به پایان برسد ولو اینکه مجدداَ ابلاغ جدید دریافت نکند همچنان مدیریت او تداوم نخواهد داشت و تا زمان انتخاب مدیر یا مدیران جدید ، مسئولیت وی از اداره شرکت ساقط نمی شود.

    اختیارات مدیران

بر اساس ماده 1 جز درباره موضوعاتی که به موجب مقررات این قانون اخذ تصمیم و اقدام درباره آن ها در صلاحیت خاص مجامع عمومی است. مدیران شرکت دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره امور شرکت می باشند مشروط بر آن که تصمیمات و اقدامات آن ها در حدود موضوع شرکت باشد. محدود کردن اختیارات مدیران در اساسنامه یا به موجب تصمیمات مجامع عمومی فقط از لحاظ  روابط بین مدیران و صاحبان سهام معتبر بوده و در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است.

    وظایف مدیران

مدیران وظیفه اداره امور جاری شرکت را بر عهده دارند به عبارت دیگر می توان گفت تصمیم گیری و انجام کلیه امور شرکت جز در مواردی که در صلاحیت مجمع عمومی است بر عهده مدیران می باشد. بنابراین نمایندگی شرکت ، اعلام مواضع شرکت در مقاطع مختلف، امضا و صدور نامه ها و مکاتبات ، پذیرش و صدور اسناد تعهد آور، استخدام ، اخراج و عزل و نصب مسئولان واحدهای مختلف، تعیین پاداش برای کارکنان و تصمیم گیری در خصوص هر گونه خرید ، فروش و معاملات جاری شرکت در زمره وظایف مدیران می باشد. ضمناَ ممکن است اساسنامه شرکت برخی از موارد فوق را به مدیریت عامل شرکت منتقل یا محول نماید که با توجه به اینکه مدیر عامل خود جزو مدیران شرکت محسوب می شود وظایف وی نیز به نوعی در زمره وظایف هیات مدیره خواهد بود. به هر حال اهم وظایف مدیران ( هیات مدیره ) شرکت به قرار ذیل است :

    اعلام قبولی سمت خود بعد از انتخاب
    2- دعوت از مجامع عمومی عادی و فوق العاده حسب مورد
    3- تشکیل جلسات هیات مدیره
    4- تهیه دستور جلسات هیات مدیره
    انجام وظایف نمایندگی قانونی در حدود قانون و اساسنامه
    6- تامین اندوخته یا ذخیره یا سرمایه احتیاطی در حساب مربوطه
    اجرای مصوبات مجامع عمومی
    8-تهیه ترامه پایان سال و حساب سود و زیان
    9- تهیه و تنظیم خلاصه صورت دارایی و بدهی های شرکت هر شش ماه یک بار و تسلیم آن به بازرس یا بازرسان
    مسئولیت مدیران

مدیران در خصوص تخلف از وظایف و مقررات و مواد اساسنامه و نیز مصوبات مجمع عمومی در مقابل شرکت ( سهامداران ) و اشخاص ثالث ، حسب مورد منفرداَ یا مشترکاَ مسئول می باشند. بعنوان مثال چنانچه مدیر یا مدیران باعث ضرر و زیان عمدی به شرکت شوند یا در اثر تبانی یا سوء استفاده موجبات خسران شرکت را پدید آورند یا بلحاظ صدور چک بدون محل و قصور در انجام وظایف قانونی موجبات ورشکستگی شرکت را فراهم نمایند دادگاه می تواند آن ها را حسب مورد و جرم یا بزه انتسابی منفرداَ یا مشترکاَ محکوم نماید. همچنین چنانچه رفتار یا اعمال مدیر صرفنظر از تحقق جرم موجب خسارت مادی به شرکت شود مسئولیت حقوقی جبران خسارت بر عهده مدیر مربوطه خواهد بود و در صورت بهره برداری شخصی از پول یا اموال شرکت که ممکن است مصداق خیانت در امانت تلقی شود علاوه بر رد مال و جبران خسارت ، مسئولیت کیفری جرم نیز متوجه مدیر می باشد.

صنایع دستی به مجموعه ای از هنرها و صنایع اطلاق می شود که به طور عمده با استفاده از مواد اولیه بومی و انجام قسمتی از مراحل اساسی تولید به کمک دست و ابزار دستی محصولاتی ساخته می شود که درهر واحد آن ذوق هنری و خلاقیت فکری صنعتگر سازنده به نحوی تجلی یافته و همین عامل، وجه تمایز اصلی این گونه محصولات از مصنوعات مشابه ماشینی و کارخانه ای می باشد.

• ویژگی های صنایع دستی :
با توجه به تعریف فوق و سایر تعاریفی که برای صنایع دستی ارائه شد، می توان ویژگی های زیر را برای محصولات دست ساخته قایل شد :
۱. انجام قسمتی از مراحل اساسی تولید، توسط دست و ابزار و وسایل دستی، برای تولید هر یک از فراورده های دستی مراحل متعددی طی می شود ولی انجام کلیه این مراحل به وسیله دست و ابزار و وسایل دستی اامی نبوده و چنانچه تنها قسمتی از مراحل اساسی تولید به این طریق انجام شود، محصول تولید شده با توجه به مواردی که در تعریف ذکر شد، صنایع دستی محسوب می گردد.
۲. حضور موثر و خلاق انسان در تولید و شکل بخشیدن به محصولات ساخته شده و امکان ایجاد تنوع و پیاده کردن طرح های مختلف در مرحله ساخت این گونه فرآورده ها.
۳. تأمین قسمت عمده مواد اولیه مصرفی از منابع داخلی.
۴. داشتن بار فرهنگی (استفاده از طرح های اصیل، بومی و سنتی).
۵. عدم همانندی و تشابه فرآورده های تولیدی با یکدیگر.
۶. عدم نیاز به سرمایه گذاری زیاد در مقایسه با سایر رشته های صنعت.
۷. دارا بودن ارزش افزوده زیاد در مقایسه با صنایع دیگر.
۸. قابلیت انتقال تجربیات، رموز و فنون تولیدی، سینه به سینه و یا مطابق روش استاد و شاگردی.

• طبقه بندی صنایع دستی :
در زمینه طبقه بندی صنایع دستی نیز باید گفت که این طبقه بندی به صورت های مختلف از جمله بر اساس مواد اولیه مصرفی یا شیوه و روش ساخت آن می تواند صورت پذیرد. در اینجا طبقه بندی انجام شده توسط کارشناسان سازمان صنایع دستی ایران که به طور عمده بر مبنای روش و تکنیک ساخت این گونه محصولات به عمل آمده است، ذکر می گردد:
بافته های داری: مانند قالی، گلیم، زیلو _
دست بافی: جاجیم، زری، شال، ترمه_
_ بافتنی: دستکش، جوراب، کلاه، شالگردن
روکاری (رو دوزی): ملیله، قلاب دوزی، سوزن دوزی، گلابتون دوزی، پته دوزی_
چاپ های سنتی: چاپ قلمکار، چاپ کلاقه ای (باتیک)_
نمدمالی: کلاه نمدی، پالتوی نمدی، زیرانداز و نمد پادری_
_ سفالگری و سرامیک سازی: پارچ و لیوان، ظروف غداخوری ، گلدان و.
_ شیشه گری: انواع محصولات شیشه ای
_ فرآورده های پوست و چرم: پوستین، کلاه پوستی،چاروق، کیف و کفش
ساخت محصولات فی و آلیاژ: ظروف خانگی، چاقو، قندشکن، قلم تراش، قفل و._
قلمزنی،مشبک کاری، حکاکی روی فات و آلیاژها _
_ سنگتراشی، حکاکی روی سنگ و معرق سنگ: ظروف سنگی، قاب عکس، انواع نگین و.
_ خراطی چوب: ظروف چوبی، پایه آباژور و.
_ ریزه کاری و نازک کاری چوب: انواع قاب عکس و شکلات خوری و انواع ظروف تزئینی
_ منبت کاری: پنجره ها و درهای کنده کاری شده و .
حصیربافی: زیرانداز، سفره های حصیری، انواع سبد و ظروف _
خاتم سازی: انواع میز و صندلی و . _
_ معرق کاری: انواع سرامیک ها و زمینه های چوبی
_ ملیله کاری: سرویس های چایخوری، زیورآلات، انواع تنگ ها
_ میناکاری: ساخت بدنه فی، لعاب کاری ظروف، زیورآلات و .

• ثبت شرکت صنایع دستی :
علاقه مندان به فعالیت در زمینه صنایع دستی، ابتدا باید نسبت به دریافت مجوز از سازمان فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مربوطه اقدام نمایند.
همچنین برای ثبت این شرکت ها می توان در دو قالب سهامی خاص و یا با مسئولیت محدود اقدام نمود .
در ذیل ضمن تعریف شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود به بررسی شرایط و مدارک ثبت شرکت ها ی صنایع دستی می پردازیم :

• شرکت سهامی خاص :
شرکتی است که تمام سرمایه آن منحصراٌ توسط موسسین تامین گردیده و سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سهام آنها است؛ تعداد سهامدار در این شرکت نباید از سه نفر کمتر باشد و عنوان شرکت سهامی خاص باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بدون فاصله با نام شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.

• شرایط مورد نیاز جهت ثبت شرکت صنایع دستی سهامی خاص :
- حداقل آورده نقدی یک میلیون ریال
- حداقل 35 درصد سرمایه برای ثبت شرکت باید نقداً پرداخت شود.
- حداقل سه نفر سهامدار به همراه 2نفر بازرس که بازرسین نباید نسبت فامیلی با اعضاء داشته باشند.

• مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت صنایع دستی سهام خاص :
- تصویر مدارک شناسایی اعضاء شامل (کارت ملی و شناسنامه)
- گواهی عدم سوء پیشینه کیفری برای تمام اعضاء
- امضاء اقرارنامه
- اخذ مجوز در صورت نیاز

• شرکت با مسئولیت محدود :
شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای انجام امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. در اسم شرکت باید عبارت (با مسئولیت محدود) قید شود.

• شرایط ثبت شرکت صنایع دستی با مسئولیت محدود :
- حضور حداقل دو نفر به عنوان اعضاء
- سرمایه شروع کار برای ثبت شرکت دارویی با مسئولیت محدود صد هزار تومان
- تعهد به پرداخت کل سرمایه

• مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت صنایع دستی با مسئولیت محدود :
- کپی مدارک شناسایی (شناسنامه و کارت ملی) همه اعضاء
- دو برگ تقاضانامه ثبت شرکت با مسئولیت محدود
- اخذ گواهی عدم سوء پیشینه کیفری از دفاتر پلیس +10
- اقرارنامه امضا شده
- دو نسخه اساسنامه
- دو برگ شرکتنامه

پیش از سال 1964 نام خانوادگی نمی توانست به عنوان علامت تجاری برگزیده شود. به موجب قانونی که در این سال به تصویب رسید " ثبت نام خانوادگی به عنوان علامت تجاری مانع از به کار گرفتن نامی با تلفظ مشابه ( و نگارش متفاوت ) نمی شود ، ولی اگر استفاده از این نام مشابه به کسی که نام خود را به عنوان علامت تجاری ثبت نموده ، ضرر وارد سازد ، او می تواند از دادگاه بخواهد که یا علامت جدید را تحت مقررات و ضوابط درآورد و یا استفاده از آن را ممنوع سازد".
به عبارت دقیق تر یک شخص حقیقی می تواند نام خانوادگی یا نام مستعار خود را به عنوان علامت تجاری ثبت نماید.
این قانون در عمل با اشکالات مختلفی رو به رو شد : برای مثال بعد از به اجرا درآمدن قانون 1964 دعاوی بسیاری در دادگاه ها مطرح شد که در اغلب شرایط محاکم راه حل " تحت ضوابط و مقررات درآوردن " بدون ممنوعیت به کار بردن اسم مشابه را برگزیدند.
در برخی شرایط نیز دادگاه ها به این نتیجه رسیدند که عمل " تحت ضوابط و مقررات درآوردن " ساده برای پیشگیری از پیدایش ابهام کافی نیست ، از این روی استفاده از علامت تجاری دوم " نام مستعار " را ممنوع کردند.
در شرایط کنونی ثبت نام خانوادگی به عنوان علامت تجاری ممکن است. قانون 4 ژانویه 1991 راه حل پیش بینی شده قانون 1964 را تا حدودی تغییر داده ، به موجب قانون جدید " ثبت یک علامت تجاری مانع از استفاده از همان علامت و یا علامت مشابه به مثابه نامگذاری اجتماعی ، اسم تجاری و یا علامت تجاری نمی شود ، به شرط اینکه این بهره گیری ناشی از عملکرد " همراه با حسن نیت " شخص ثالث باشد که از نام خانوادگی خود استفاده کرده است " . با وجود این اگر بهره برداری به منافع صاحب اولیه علامت ثبت شده ضرر و زیان وارد کند ، او می تواند از دادگاه بخواهد که یا " محدودیت " و یا " ممنوعیت " ایجاد نماید.
بنابراین به نظر می رسد که یک صاحب نام مشابه و با " حسن نیت " نمی تواند از آن به عنوان علامت تجاری و صنعتی بهره گیرد ، بلکه تنها می تواند آن را به عنوان یک نامگذاری اجتماعی ، اسم تجاری و یا نشانه مورد استفاده قرار دهد ، برای نمونه ادوارد لوکلرک ( مالک یکی از بزرگ ترین مجموعه فروشگاه های زنجیره ای در اروپا ) موفق شد تا در مقابل یک محکمه قضایی حکم ممنوعیت استفاده از " لوکلرک " توسط برادرش میشل لوکلرک ، در علامت تجاری " روک اکلرک " (Roc Eclerc) را بگیرد.
به طور کلی راه حل قانون 1991 ، که در مجموعه قوانین مالکیت صنعتی فرانسه درج شده است ، ضمن تاکید بر رویه قضایی سال های گذشته می گوید ، که اگر شخص ثالث می خواهد از نام خود به عنوان نام اجتماعی، اسم تجاری یا نشانه استفاده کند ، بایستی با حسن نیت بوده و در موسسه ای که قصد بهره گیری از نام وی را دارد ، پست مدیریت به عهده داشته باشد. در غیر این صورت اگر مثلاَ به عنوان یک کارگر و به موجب " قرارداد واگذاری نام " استفاده از نام خود را به شرکت واگذار نماید ، این عمل ممنوع است و ممکن است شخص ثالث به عنوان جاعل علامت و ایجاد کننده ابهام و گمراهی در افکار عمومی ، تحت پیگرد و محکومیت قرار گیرد.
در ایران ، به موجب قانون تجارت ، ( مواد 582-576 ) اسم تجاری تاجر می تواند هم " نام خانوادگی " او و هم نام تقننی او باشد. در شرایط کنونی حمایت از اسم تجاری دشوار است ، زیرا ماده 582 قانون تجارت ثبت اسم تجاری را به آیین نامه ای موکول کرده است که وزارت دادگستری باید تهیه کند و آیین نامه مزبور تا به حال به تصویب نرسیده است ، بنابراین فعلاَ ثبت اسم تجاری در ایران مشکل است ، در نتیجه اشخاصی که می خواهند نام تجاری آن ها حمایت شده ، محفوظ بماند اغلب آن را به عنوان " علامت تجاری " به ثبت می رسانند ، ناگفته نماند که اگر اسم تجاری تاجر همان نام خانوادگی او باشد، به موجب مقررات قانون سجل احوال فعلاَ می تواند دیگری را از استعمال آن منع کند، ولی اگر اسم تجاری تاجر نام مقننی او باشد، این حمایت مشکل است مگر همان ثبت آن به عنوان علامت تجاری.
اضافه می شود که در برخی از موسسات ، بنیان گذاران ، نام خانوادگی خود را به عنوان نام تجاری به موسسه می دهند و بعدها همین نام به " علامت تجاری " و " صنعتی " محصولات تبدیل می شود ، برای مثال می توان از لوئیس " رنو " ، هانری " نستله " ، توماس " لیپتون " . یاد نمود. 

اگر خواهان اخذ گرید در کرمانشاه هستید باید بدانید که این امر علاوه بر طی امورات اداری نیازمند مومات دیگری نیز هست.

شرکت‌های معتبر در زمینه‌ی ساخت و ساز باید گرید داشته باشند تا بتوانند درجات خود را معین کنند و از همین طریق برای پروژه‌های بزرگ اقدام کنند.

اخذ گرید بخصوص وقتی اهمیت پیدا می‌کند که  شرکت‌های پیمانکاری قصد شرکت در یک مناقصه را دارند. در تعریف گرید یا رتبه بندی  نیز باید بگوییم که این یک رتبه ارزشمند دولتی و حقوقی برای تعیین کیفیت وکمیت پیمانکاران برجسته در ارائه خدماتشان و همچنین شرکت در مناقصات دولتی و خصوصی و پروژه هاست.

استان کرمانشاه یک استان بسیار حاصلخیز و با پتانسیل‌های بسیار بالا در زمینه‌ی ساخت و ساز ،معادن، راه‌ها و جاده سازی و ساخت مکان‌های عمومی است. شرکتهای انبوه‌سازی هم به نوبه‌ی خود همانند هر استان دیگر در این استان مشغول به کار هستند.با توجه به بالابودن میزان تقاضا در زمینه‌های مناقصه و پیمانکاری موضوعی به نام اخذ گرید در استان کرمانشاه مطرح می‌گردد که دریافت آن شما باید یک سلسله مراتب اداری و فنی را طی کنید.

برای اخذ گرید در کرمانشاه چه کار باید کرد؟

رتبه‌های گرید از کمترین پایه که 5 است شروع می‌شود و بلندترین پایه 1 است.برای هر کدام از این پایه‌ها شما باید امتیازاتی کسب کنید به عنوان مثال برای اخذ گرید با پایه‌ی 5 شما باید 375 امتیاز داشته باشید. نحوه‌ی به دست آوردن این امتیاز مرتبط با مدرک و سابقه مهندسین است. برای 375 امتیاز شرکت شما باید یک مهندس با مدرک تحصیلی در زمینه‌ی ‌مرتبط و 7 سال سابقه کار باشد و یا دو مهندس که هرکدام 3 سال سابقه‌ی کار داشته باشند. سابقه‌ی کار هم از بیمه‌ی اشخاص مشخص می‌شود.

اگر این پایه‌های درخواستی ارتقا یابد رتبه‌ی گرید هم مشخصا بالا خواهد رفت. شرکت‌ها با رتبه‌های گرید بالاتر شانس بهتری در زمینه‌ی گرفتن پروژه‌های سنگین‌تر دارند.

نحوه‌ی سنجش میزان امتیازات یک شرکت برای اخذ گرید در کرمانشاه

به ترتیب رتبه‌بندی گرید در پایه‌های کمتر به بالا نیازمند اخذ این امتیازات است.

پایه 5: شما باید 375 امتیاز داشته باشید.

پایه ۴:شرکت شما باید بتواند  ۷۵۰ امتیاز کسب کند.

پایه ۳ : در این مقطع شرکت شما باید  ۱۲۰۰  امتیاز داشته باشد.

پایه ۲: شرکت شما باید  ۱۸۰۰ امتیاز داشته باشید

پایه 1: امتیاز شرکت شما باید 3000 باشد.

مطمئنا شرکتی با دارا بودن گرید 1 از هرنظر شرکتی بی‌رقیب به حساب می‌آید.

ولی برای اخذ گرید  مسائل دیگری همچون اظهارنامه مالیاتی و کارکرد شرکت بر اساس تخصص درخواستی در کدام رشته و پایه نیز برای ارتقا رتبه ها مطرح می‌شود. این موضوع برای سنجش موضوع گسترده و تا قسمتی پیچیده است که  نحوه ی محاسبه این امتیازات و کارکرد ها به راحتی می‌تواند در شرکت ثبت هما صورت بپذیرد.

شرکت ثبت هما در زمینه ‌اخذ گرید با تکیه بر تجربه و تخصص کارکنان خود بخصوص در زمینه‌ی ی تخصصی خود یعنی  رتبه بندی بسیار تخصصی عمل نموده و شما را با حد اقل زمان و هزینه ممکن به هدفتان میرساند.
برای رتبه بندی شرکت های پیمانکاری اولویت‌ها با  امتیاز نیروی انسانی متخصص ، امتیاز کارهای انجام شده و امتیاز توان مالی است که باید مورد بررسی دقیقی قرار گیرد و همچنین  برای رتبه بندی شرکت‌های مشاور پیمانکار علاوه بر نیروی انسانی متخصص و امتیاز کارهای انجام شده ، امتیاز ساختار مدیریتی و امکانات پشتیبانینیز مورد ارزیابی قرار می گیرد. قابل ذکر است که تکمیل پرونده مشاوران نسبت به تکمیل پرونده ساجات پیمانکاران جزئیات بیشتری دارد ونیازمند فعالیت تخصصی بیشتری خواهد بود.

ثبت طرح های صنعتی همانند اختراعات و علائم تجاری دارای اثر سرزمینی است. بدین توضیح که طرح صنعتی فقط در کشور و منطقه ای مورد حمایت قرار می گیرد که حمایت از آن در کشور یا منطقه تحصیل شده است. به عبارت دیگر اگر طراح طرح صنعتی خود را در کشوری به ثبت نرساند طرح صنعتی وی در آن کشور قابل حمایت نیست. البته در کشوری که ثبت طرح لازمه حمایت از آن است.
با توجه به مراتب فوق اگر شرکتی یا بنگاهی که دارای طرح صنعتی است بخواهد محصولات و کالاهای حاوی طرح را به خارج از کشور صادر کند یا اگر شرکت قصد اعطای اجازه تولید ، فروش یا صادرات این نوع محصولات را به سایر شرکت های خارجی دارد حتماَ باید حمایت از طرح های خود را در این کشورها تامین کند تا به راحتی بتواند کالاها و محصولات حاوی طرح خود را به خارج از کشور صادر کند.
علیرغم مراتب فوق، از آنجاییکه ثبت طرح صنعتی در خارج از کشور مستم هزینه های زیادی است از این رو صاحبان طرح صنعتی به ویژه اشخاص حقوقی باید صرفاَ کشورهایی را که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه و در واقع بازارهای هدف هستند شناسایی و نسبت به ثبت طرح صنعتی خود در آن ها اقدام نمایند.
با توجه به مراتب فوق شرکت ها و بنگاه هایی که دارای طرح صنعتی هستند باید نکات ذیل را برای ثبت طرح صنعتی در نظر بگیرند :
1- با توجه به کشورهایی که طراح می خواهد اجازه بهره برداری از طرح صنعتی خود را به شرکت های واقع در آن ها اعطاء کند.
2- کشورهایی که بنگاه و شرکت صاحب طرح می خواهد محصولات و کالاهای حاوی طرح را به آن جا صادر کند.
3- از آنجاییکه در خیلی از کشورها یکی از شرایط ماهوی ثبت طرح صنعتی جدید بودن آن است لذا بنگاه ها و شرکت ها باید توجه کنند که دارای حق تقدم شش ماهه هستند و چنانچه در مدت یاد شده که ابتدای آن تاریخ تقاضای کسب حمایت در کشور مبدا است، نسبت به تقاضای کسب حمایت اقدام نکنند چه بسا به لحاظ جدید نبودن طرح صنعتی نتوانند حمایت خارجی برای طرح خود را کسب نمایند.

به طور کلی 3 مسیر و راه برای اخذ حمایت خارجی از طرح صنعتی وجود دارد که به شرح ذیل است :
1- مسیر ملی
برای ثبت طرح صنعتی و کسب حمایت بین المللی برای آن، شرکت ها و بنگاه های دارای طرح می توانند به ادارات ملی ثبت طرح صنعتی کشورهای مورد نظر مراجعه کنند و اظهارنامه ثبت طرح صنعتی خود را به زبان آن کشورها تسلیم و با پرداخت هزینه های مرتبط درخواست ثبت طرح صنعتی خود را بنمایند.
2- مسیر منطقه ای
چنانچه بنگاه ها و شرکت ها بخواهند طرح صنعتی را در گروهی از کشورها که عضو معاهدات منطقه ای هستند، به ثبت برسانند می توانند با یک اظهارنامه و طی مسیری کوتاه این کار را انجام دهند و حمایت از طرح صنعتی خود را در کشورهای متعدد کسب کنند.
در این فرض، متقاضی با تسلیم یک اظهارنامه و صرف کمترین هزینه و زمان ، حمایت از طرح صنعتی خود را در کشورهای متعدد کسب می کند .
3- مسیر بین المللی
متقاضی ثبت طرح صنعتی در سطح بین المللی می تواند از مسیرهای مختلفی برای ثبت طرح خود اقدام کند.
اولین مسیر این است که به کشورهای مورد نظر مراجعه و در صورت دارا بودن شرایط مقرره در آن کشورها طرح صنعتی خود را به ثبت برساند.
دومین مسیر برای ثبت بین المللی طرح صنعتی مسیر منطقه ای است که در این مسیر متقاضی ثبت طرح صنعتی در سطح بین المللی می تواند طرح صنعتی خود را در چارچوب مقررات سازمان های یاد شده حداقل در کشورهای عضو سامان های فوق به ثبت برساند. بدیهی است که در مقایسه با مسیر راول این مسیر کوتاه تر و دارای هزینه کمتری است.
مسیر دیگری که متقاضی می تواند نسبت به ثبت طرح صنعتی خود در سطح بین المللی اقدام کند، مسیر بین المللی است. در این مسیر متقاضی می تواند طرح صنعتی خود را در چارچوب معاهده لاهه در کشورهای عضو سند یاد شده به ثبت برساند و از امتیازات مقرره در آن برخوردار گردد. 

دراین نوشتار برخی از مفاهیم کاربردی و تخصصی در حوزه ثبت شرکت ها، جهت شناخت دقیق و جایگاه این مفاهیم در ثبت رسمی و شرکت های تجارتی بیان می شود.

• ثبت رسمی شرکت :

کلمه ثبت از نظر حقوقی معمولا با واژه سند رسمی به نوعی تلفیق گردیده است در ماده 70 قانون ثبت مقرر شده، سندی که مطابق قوانین به ثبت رسیده، رسمی است و تمام محتویات و امضاهای مندرج درآن معتبرخواهد بود، مگراینکه مجعولیت آن سند ثابت شود. لذا رسمی بودن سند مطابق مقررات منوط به ثبت آن می باشد؛ ثبت به معنی نوشتن قرارداد یا یک عمل حقوقی یا احوال شخصه یا یک حق (مانند حق اختراع ) ویا هر چیز دیگر(مانندعلامت) در دفاتر مخصوصی که قانون معین کرده می کند مانند ثبت املاک و ثبت معاملات غیر معقول و ثبت حق اختراعات و ثبت علایم و ثبت احوال وغیره است.
ثبت شرکت ها نیز در معنی کلی بدین شکل تعریف شده است ( مقصود شرکت های بازرگانی است که دارای شخصیت حقوقی می باشند و ثبت آن اجباری می باشد مواد 195 الی200 و مواد 578 و 594 و 595 قانون تجارت و باید در تهران در دایره ثبت شرکت ها و در خارج از تهران در ادارت ثبت اسناد مرکز اصلی شرکت به ثبت برسند.)
اعتبار اسناد رسمی با ثبت توسط مقامات صالح صلاحیت دار محقق می گردد.مطابق ماده 1287 قانون مدنی اسنادی که در اداره ثبت اسناد و املاک و یا دفاتر اسناد رسمی یا در نزد سایر مامورین رسمی در حدود صلاحیت آنها بر طبق مقررات قانونی تنظیم شده باشند رسمی است. لذا یکی از اسنادی که در ادارات ثبت اسناد و املاک تنظیم می گردد، سند ثبت شرکت ها می باشد که با توجه به آگهی آن در رومه رسمی به آگهی ثبت تاسیس و تغییرات ثبت شرکت ها مشهور می باشد.به موجب ماده 1288 همان قانون مفاد سند در صورتی معتبر است که مخالف قوانین نباشد لذا اگر صورتجلسات ارائه شده توسط شرکت مخالف قانون تنظیم شده باشد لکن تشریفات ثبت آن به درستی صورت پذیرد آیا سند ثبت شرکت ها معتبر است یا خیر؟ پاسخ های متفاوتی در این خصوص بیان شده است.هر چند ملاک و نحوه ثبت شرکت ها به صورت شکلی و احرازی توسط مامور ثبت کننده می باشد، معذلک با توجه به تشریفاتی و اعلامی بودن مراجع ثبت شرکت ها سند مذکور از لحاظ ثبتی معتبر و هر ذینفع می تواند عدم اعتبار صورتجلسات و ابطال آن را از مراجع قضایی به موجب قوانین درخواست نماید.
بر طبق ماده 1292 قانون مدنی در مقابل اسناد رسمی یا اسنادی که اعتبار اسناد رسمی را دارند انکار و تردید مسموع (قابل شنیدن) نیست و صرفا می توان ادعای جعلیت نسبت به اسناد مزبور به جهتی از جهات قانونی از اعتبار ساقط گردیده است. مهم ترین هدف ثبت اعتبار بخشیدن به مالکیت و اراده اشخاص حقیقی و حقوقی می باشد. لذا تاثیرگذاری وسیع، متنوع و تعیین کننده ثبت در حل و فصل دعاوی حائز اهمیت می باشد.
در اجرای تکالیف قانونی در بند سوم قسمت (واو) ماده 46 قانون برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و ماده 12 قانون ارتقاء سلامت اداری و مواد 36 و 37 قانون مدیریت خدمات کشوری و همچنین آیین نامه توسعه خدمات الکترونیکی دستگاه های اجرایی و تصویب نامه شورای عالی اداری، با هدف افزایش بهره وری و کارآمدی،سرعت، دقت، کیفیت ، سلامت و صحت امور وتأمین رضایت و کرامت مردم، در حوزه ثبت اشخاص حقوقی (شرکت های تجاری و موسسات غیر تجاری) با رویکرد حذف مراجعات حضوری، کلیه مراحل ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری بر طبق دستورالعمل ریاست عالی سازمان ثبت اسناد و املاک به صورت الکترونیکی، مدیریت و کارشناسی و منجر به ثبت می گردد. انواع فرم ها و اساسنامه ها و اظهارنامه و همچنین مدارک لازم و راهنمای جامع ثبت شرکت ها و چگونگی دستورالعمل در خصوص درخواست نام و موضوع فعالیت در سایت اطلاع رسانی به آدرس http://sherkat.ssaa.ir قابل دسترسی می باشد.همچنین مشخصات موسسین، شرکاء سهامداران و مدیران و بازرسان شرکت به صورت الکترونیکی با پایگاه ثبت احوال و همچنین بدهکاران مالیاتی و کد فراگیر اتباع خارجی راستی آزمایی و صحت سنجی می گردد. متقاضی ثبت شرکت ها و موسسات از طریق سامانه جامع ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری به آدرس http://sherkat.ssaa.ir می تواند درخواست پذیرش انواع ثبت تاسیس و تغییرات شرکت های تجارتی و موسسات غیر تجاری را از طریق درگاه اینترنتی انجام دهد بدون آنکه به واحد ثبتی مراجعه نماید و سپس نسبت به ارسال مدارک به آدرس تعیین شده اقدام نماید.
در ثبت الکترونیکی، اطلاعات متقاضی و درخواست کننده ثبت شرکت ها، نام و اطلاعات شخص حقوقی، موضوع فعالیت، اطلاعات مرکز اصلی شرکت و یا موسسه، نوع و میزان سرمایه شخص حقوقی، اطلاعات اشخاص شامل مشخصات کامل سهامداران و مدیران و بازرسان و شرکاء و سمت آنها، در صورت وجود شعبه، مشخصات و سمت در شعبه، اوراق شرکت از جمله اظهارنامه/ تقاضانامه، اساسنامه، شرکتنامه پذیرش و اصول مدارک و مستندات و ضمائم پیوستی
نیز ارسال می گردد و پس از آن، کلیه فرآیندهای ثبتی از طریق پایگاه های مربوطه الکترونیکی قابل رصد می باشد.

• ثبت شرکت، سند رسمی یا سند عادی :
یکی از مباحث حقوق شناسی در تنظیم و آثار اسناد مربوطه می باشد.اسناد تنظیم شده در مراجع ثبت شرکت ها سند رسمی محسوب می شوند و یا سند عادی دفاتر می باشند؟ از منظر قانون مدنی اسنادی که در اداره ثبت اسناد و املاک و یا دفاتر اسناد رسمی یا نزد سایر مامورین رسمی و در حدود صلاحیت آن ها و بر طبق مقررات قانونی، تنظیم شده باشد رسمی است و مفاد سند در صورتی معتبر است که مخالف قوانین و مقررات نباشد. برابر تعاریف مذکور سند رسمی، نوشته ای است رسمی که دلالت بر وجود حقی به نفع یک شخص می کند ( ثبوت حق) و در صورت وم خود این نوشته می تواند حق موضوع آن را بدون این که نیازی به دلیل دیگری باشد اثبات نماید (اثبات حق) بنابراین ثبت سند یعنی انجام اعمالی که به حق جنبه رسمی می دهد و شامل دو عمل است، یکی تنظیم سند و دیگری ثبت سند. با لحاظ ماده 16 آیین نامه دفاتر اسناد رسمی که مقرر می دارد: هیچ سندی را نمی توان تنظیم و در دفتر اسناد رسمی ثبت نمود مگر آنکه موافق با مقررات قانون باشد. پس، تنظیم سند، مقدمه ثبت سند است و ثبت سند در دفتر رسمی انجام می شود. بحثی که در این خصوص مطرح می باشد این است که مراجع ثبت شرکت ها، صورتجلسات تاسیس و یا تغییرات را تنظیم نمی نمایند بلکه تنظیم صورتجلسات و اساسنامه بر عهده ارکان شرکت از جمله مجامع عمومی و یا هیات مدیره می باشد و مرجع ثبت شرکت ها صرفا اظهارات ارائه شده را اعلام می نماید. همانطور که بیان شد بر طبق بند یک ماده 1287 قانون مدنی یکی از مراجع صدور اسناد رسمی اداره ثبت اسناد و املاک است که یکی از وظایف ادارت مذکور ثبت انواع شرکت های تجارتی می باشد. بر طبق ماده 9 اصلاحی طرح اصلاحی آیین نامه ثبت شرکت ها مصوب 1386 مراجع ثبت شرکت ها در ثبت شرکتنامه قائم مقام دفاتر اسناد رسمی می باشند.لذا به نظر می رسد اسناد عادی تنظیمی شرکت ( صورتجلسات تاسیس و تغییرات و اساسنامه و اظهارنامه و تقاضانامه) پس از خود اظهاری و رعایت تشریفات قانونی و لذا ثبت نزد مرجع ثبت شرکت ها اعتبار اسناد رسمی پیدا می نماید.
البته این نکته حائز اهمیت می باشد که در ثبت شرکت و صدور سند رسمی، ثبت عینی، یعنی معاینه محل و نظارت، حضور و مراجعه در جلسات شرکت جهت تحقیق و بررسی عینی مستندات ارائه شده توسط اداره محل صورت نمی پذیرد و لذا از این لحاظ ثبت شرکت ها با ثبت املاک متفاوت می باشد که در ثبت املاک نمایندگان و یا نقشه بردار به نحوی به محل مراجعه و مراتب حدود اربعه ملک مورد ارزیابی قرار می گیرد و ثبت در حوزه املاک ثبت عینی تلقی می گردد لکن ثبت اسناد در حوزه ثبت شرکت ها غیر عینی می باشد.
همچنین روش ثبت شرکت های تجارتی با روش ثبت اسناد در دفاتر اسناد رسمی متفاوت است. دفاتر اسناد رسمی مکلفند هویت، اهلیت و قصد طرفین معامله را مستقیما احراز نموده و آنگاه خواسته مورد نظر متعاملین را که ممکن است به صورت کتبی یا شفاهی ابراز شود، پس از مطابقت با قانون در دفتر مخصوص ثبت نمایند. اما مرجع ثبت شرکت ها صرفا آن چه را که طی اسناد عادی به این مرجع اعلام می گردد، ثبت می نمایند.
همچنین در ثبت شرکت ها همانند ثبت در دفاتر اسناد رسمی مراتب مفاد و مندرجات سند مورد استناد متقاضی و شهود قرار نمی گیرد. در ثبت اسناد در دفاتر اسناد رسمی، معمولا برای تنظیم سند دو اثر مقررمی باشد یک حضور شاهدان و متقاضی در محل تنظیم سند و همچنین امضاء اسناد توسط ذی سمت. لذا اسناد هم اعتبار ادله شهادت را داشته و هم به عنوان اقرار تلقی می گردد، در حالی که در ثبت شرکت در ادارات ثبت شرکت ها هیچ شاهدی حضور نداشته و صرفا دارنده حق امضاء اقرار می نماید که ثبت با سند برابر است لذا از این جهت نیز بین اسناد رسمی و اسناد تنظیمی نزد مراجع ثبت شرکت ها تفاوت وجود دارد.
هر چند برای تنظیم سند ثبت شرکت ها هرگونه اظهارات ثبتی و صورتجلسات می بایستی با رعایت شرایط ماهوی و شکلی صورت پذیرد که بر عهده متقاضی می باشد، لکن پس از ارائه صورتجلسات به مراجع ثبتی صرفا رعایت تشریفات قانونی و ثبتی برای متصدیان ثبت کفایت موضوع را می نماید و در صورت مغایرت و ارائه مطالب خلاف واقع هر ذینفع می تواند از مراجع ذی صلاح ابطال آن را درخواست نماید.
یکی از نکات قابل تامل این است که چرا به اسناد ثبت شرکت ها آگهی ثبتی می گویند؟ چرا که این نگرش و استفاده از عنوان آگهی برای اسناد ثبت شرکت ها نوعی تشابه با آگهی های ثبتی حوزه املاک از جمله آگهی تحدید حدود و آگهی های نوبتی می باشد که این دسته از آگهی ها، سند رسمی به معنی خاص تلقی نمی گردد. تنها دلیلی که ممکن است موجب گردد به اسناد ثبت شرکت ها آگهی گفته شود، اامات مربوط به انتشار و اعلانات اسناد ثبت شده در مراجع ثبت شرکت ها می باشد که این نوع اام انتشار سند رسمی، در خصوص سایر اسناد مرتبط با دفاتر اسناد رسمی و همچنین سند املاک در نظر گرفته نشده است.فی الحال به نظر می رسد نحوه نگارش اسناد تنظیمی و متون استفاده از آن در مرجع ثبت می بایستی تغییر نمایند تا اعلامات ثبت شرکت ها به عنوان سند رسمی به ذهن متبادر گردد.

• شرکت های تجارتی :
تجار و فعالان و بازرگانی به دو گروه عمده شامل شخص حقیقی تاجر و شخص حقوقی تاجر تقسیم می شود. شخص حقوقی تاجر به معنی اخص، شامل شرکت های تجارتی می گردد. امروزه فعالیت تجار و بازرگانان و فعالان اقتصادی خصوصا شرکت های تجارتی تحت نظر قانون خاص قرار گرفته اند به طوری که چنان چه اشخاص حقوقی بخواهند به فعالیت های تجارتی بپردازند، می بایستی قبل از هر اقدام نسبت به تشکیل و ثبت شخصیت حقوقی خود نزد ادارات ثبت شرکت ها اقدام نمایند، و گرنه از حقوق و امتیازات مرتبط با شرکت های تجارتی نمی توانند بهره مند گردند. تجارت گروهی در جهت استفاده از ظرفیت های تجاری و بردن سود و منفعت زمانی امکان پذیر است که با ایجاد شخصیت حقوقی در زندگی اقتصادی و تجاری بتوان نوعی اعتبار سازی عمومی و بازرگانی را ایجاد نمود.
نهاد شرکت های تجاری از قانون تجارت بلژیک و فرانسه اخذ و با تصویب اولین قانون تجارت ایران، یعنی قانون تجارت 1303 وارد نظام حقوقی ایران شده. بدون آن که تعریفی از شرکت تجارتی در این قانون و قانون جایگزین آن، یعنی قانون تجارت 1311 ارائه گردد.
شرکت های تجارتی همیشه به موجب عقد به وجود می آند و دارای شخصیت حقوقی می باشند.
به موجب ماده 583 قانون تجارت، کلیه شرکت های تجارتی مذکور در این قانون شخصیت حقوقی دارند. باتوجه به ماده 195 قانون تجارت، ثبت کلیه شرکت های مذکور در این قانون اامی و تابع جمیع مقررات قانونی ثبت شرکت ها است.
” مرحوم دکتر منصور صقری در تعریف شرکت بیان نموده است: شرکت عهدی است که به وسیله دو یا چند شخص توافق می کنند آورده هایی را به منظور تقسیم منافع احتمالی، مشترکا مورد تجارت قرار دهند.”
دکتر اسکینی نیز شرکت های تجارتی را این گونه تعریف نموده است: شرکت تجارتی قراردادی است که به موجب آن یک یا چند نفر توافق می کنند سرمایه مستقلی را که از جمع آورده های آنان تشکیل می شود، ایجاد کنند و به موسسه ای که برای انجام مقصود خاصی تشکیل می گردد، اختصاص دهند و در منافع و زیان های احتمالی حاصل از به کارگیری سرمایه سهیم شوند.
* در قانون مدنی فرانسه تعریف زیر که به ماهیت شرکت تجارتی بسیار نزدیک است از شرکت ارائه شده است :
شرکت عبارت است از قراردادی که به موجب آن دو یا چند نفر متعهد می شوند، شی را در شرکت بگذارند، با این هدف که منافع حاصله از آن را بین خود تقسیم کنند.
همچنین مطابق یکی از نظرات دکترین شرکت تجارتی عبارت است از سازمانی که بین دو یا چند نفر تشکیل می شود که در آن هر یک سهمی به صورت نقد یا جنس یا کار خود در بین می گذارند تا مبادرت به عملیات تجارتی نموده و منافع و زیان های حاصله را بین خود تقسیم کنند.

• برای ایجاد شخصیت حقوقی از جمله شرکت ها شرایط ذیل لازم است :
1- قصد و اراده شخصیت حقوقی: برای تشکیل شخصیت حقوقی وجود قصد و اراده لازم و ضروری است در غیر این صورت و مثلا هر گاه گروهی به منظور شرکت در یک مهمانی و یا مراسم گرد هم جمع شوند شخص حقوقی پدید نخواهد آمد.
2- هدفدار بودن گروه: این موجود برای نیل به اهداف خاصی پا به عرصه وجود می گذارد و فعالیت می کند.هر گاه دسته ای از افراد یا پاره ای از اموال بدون رسیدن به هدف معینی در کنار هم قرار بگیرند شخص حقوقی تشکیل نخواهد شد؛شخص حقوقی پس از زوال این هدف حیات خود را از دست می دهد. بنابراین شخص حقوقی همچون شخص حقیقی آغاز و پایانی دارد.

ورود به دنیای تجارت به مثابه یک تولد است. بنابراین دور از انتظار نیست که آغاز تجارت همراه با پرسش هایی باشد. پرسش هایی نظیر :
1- از چه سنی می توان شرکت ثبت کرد ؟
2- برای ثبت شرکت چه میزان از سرمایه اامی است ؟
3- حداقل تعداد سهامداران برای ثبت شرکت چند نفر می باشد ؟
4- انواع شرکت های تجاری قابل ثبت کدامند ؟
5- برای ثبت شرکت چه مدارک و اسنادی لازم است ؟
6- چگونه می توانیم برای شرکت خود نام انتخاب کنیم ؟
7- اعضای هیات مدیره باید چه شرایطی داشته باشند ؟
8- چه افرادی از سمت بازرس در شرکت سهامی خاص منع شده اند ؟
9- و …
در این نوشتار، به تمامی سوالات فوق پاسخ داده خواهد شد. شایان ذکر است، خوانندگان عزیز چنانچه در ثبت شرکت با سوال و یا ابهامی مواجه باشند می توانند از طریق تماس با موسسه ثبتیکال، از خدمات مشاوره رایگان این موسسه بهره مند گردند.

    از چه سنی می توان شرکت ثبت کرد ؟

از شرایط انجام معامله ، اهلیت است. منظور از اهلیت، این است که شریک، بالغ و عاقل و رشید باشد. در قانون سال به عنوان اماره رشد در نظر گرفته شده است. بنابراین برای ثبت شرکت، حداقل سن سال می باشد.

    برای ثبت شرکت چه میزان از سرمایه اامی است ؟

حداقل سرمایه جهت ثبت شرکت صد هزار تومان می باشد.
لازم به ذکر است ، سرمایه ی اولیه در شرکت های  سهامی عام در موقع تاًسیس از پنج میلیون ریال نباید کمتر باشد.

    حداقل تعداد سهامداران برای ثبت شرکت چند نفر است ؟

در شرکت با مسئولیت محدود ، نسبی، تضامنی، مختلط سهامی و مختلط غیر سهامی حداقل شرکا 2 نفر ،
در شرکت سهامی خاص، حداقل شرکا 3 نفر ،
در شرکت سهامی عام، حداقل شرکا 5 نفر ،
و در شرکت تعاونی، حداقل شرکا 7 نفر می باشد.

    انواع شرکت های تجاری قابل ثبت کدامند ؟

ثبت شرکت در قالب های ثبتی مختلف صورت می پذیرد . این قالب ها عبارتند از 1. سهامی خاص 2. بامسئولیت محدود 3. مختلط سهامی 4. مختلط غیرسهامی 5. تضامنی 6. نسبی 7. تعاونی
در میان شرکت های تجاری، شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود ، از شرکت های پرکاربرد به شمار می آیند.  لازم به ذکر است تشریفات اداری شرکت بامسئولیت محدود چندان پیچیدگی ندارد و تعداد اعضای آن کمتر است و همچنین مسئولیت آن ها در قبال قروض و دیون برابر با سرمایه آن ها در شرکت است. در مقابل، شرکت های سهامی، از لحاظ اعتباری برای اخذ تسهیلات بانکی ، اخذ نمایندگی معتبر و یا شرکت در مناقصات و مزایده های سطح بالا مناسب می باشند.

    برای ثبت شرکت ها و موسسات غیر تجاری چه مدارک و اسنادی لازم است ؟

– گواهی عدم سوء پیشینه مدیر عامل و اعضای هیات مدیره، کپی شناسنامه و کارت ملی و گواهی عدم سوء پیشینه بازرس اصلی و علی البدل ( در شرکت های سهامی خاص)
– کپی شناسنامه همه اعضای شرکت
– کپی کارت ملی همه اعضای شرکت
– اصل شناسنامه حداقل دو نفر از اعضا یا اصل کارت ملی
– یک قطعه عکس سه در چهار جهت نامه معرفی عدم سوء پیشینه
– در مورد پرونده های سهامی خاص واریز 35% اصل سرمایه
– در مورد موضوعات مجوزی اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح
– مدرک تحصیلی مورد نیاز برای موضوعاتی که نیاز به مدرک تحصیلی دارند.
– ارائه آدرس صحیح به همراه کد پستی برای محل فعالیت شرکت و محل ست متقاضیان

    چگونه می توانیم برای شرکت خود نام انتخاب کنیم ؟

اصولاَ شرکا در انتخاب نام شرکت آزاداند معذلک رعایت پاره ای مصالح، باعث شده است تا قانونگذار برای انتخاب نام شرکت قواعدی را وضع نماید . این قواعد شامل موارد ذیل می باشد :
– نام های انتخابی باید دارای معنا و مطابق با فرهنگ اسلامی باشد. نام هایی که مخالف موازین شرعی، نظم عمومی و یا شامل واژه های بی معنا یا الفاظ  قبیحه و مستهجن و خلاف اخلاق حسنه باشد قابل تایید نمی باشد.
– واژگان انتخابی برای نام ، باید در لغت نامه دهخدا و یا در فرهنگ معین وجود داشته باشد. یعنی  حتماَ باید واژگان ایرانی باشند .
– نام های انتخابی می بایست تکراری نبوده و قبلاَ به ثبت نرسیده باشد.
– در انتخاب نام شرکت حتماَ باید از اسم خاص استفاده شود.
– حداقل تعداد سیلاب ها در نام شرکت 3 سیلاب است.
– نام انتخابی نباید لاتین باشد.

    اعضای هیات مدیره باید چه شرایطی داشته باشند ؟

برای عضویت در هیات مدیره شرکت سهامی شخص باید اهلیت داشته باشد و سهامدار شرکت باشد ؛ علاوه بر این ، نباید مشمول بعضی محرومیت ها و ممنوعیت هایی که قانون مقرر کرده است باشد.
الف ) اهلیت
قانونگذار ما در لایحه 1347 برای احراز سمت مدیریت شرط سنی قائل نشده است ؛ بنابراین ، مدیر می تواند هر سنی داشته باشد، مشروط بر اینکه دارای اهلیت باشد.
ب) سهامدار بودن
لازم به توضیح است، اعضای هیات مدیره و مدیر عامل نباید هیچ گونه شغل دولتی داشته باشند .همچنین مدیر عامل نباید مدیر عامل شرکت دیگری باشد .

    چه افرادی از سمت بازرس در شرکت سهامی خاص منع شده اند ؟

در شرکت سهامی خاص، دو بازرس اصل و علی البدل باید وجود داشته باشد.
بازرسان مجاز باید دارای شرایط ذیل باشد:
1- حسن شهرت و عدم محکومیت کیفری موثر
2- حداقل مدرک تحصیلی لیسانس در یکی از رشته های متناسب با وظایف محوله
3- داشتن حداقل 5 سال سابقه کار مفید
4- عدم اشتغال به نمایندگی در مجلس شورای اسلامی
افراد ممنوع الانتخاب به سمت بازرس :
طبق ماده 147 اشخاص ذیل نمی توانند به سمت بازرسی شرکت سهامی انتخاب شوند:
1- اشخاص مذکور در ماده ی 111 قانون تجارت(محجورین،ورشکستگان و محرومین از حقوق اجتماعی)
2- مدیران و مدیر عامل شرکت
3- اقرباء سببی یا نسبی مدیران و مدیر عامل تا درجه سوم از طبقه اول و دوم
4- هر شخصی که خود یا همسر از اشخاص مذکور در بند 2 موظفاَ حقوق دریافت می دارد.

در قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت و یا آیین نامه اجرایی آن، بخش مشخصی تحت عنوان شرایط انتشار این اوراق تعیین نگردیده است، لکن با بررسی مقررات قانون مزبور و ملاحظه برخی مقررات لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 که همچنان دارای اعتبار به نظر می رسد شرایط ذیل را می توان برشمرد :

1- تصویب مجمع عمومی فوق العاده و یا تجویز اساسنامه : تصمیم به انتشار اوراق قرضه یا مشارکت، همیشه از اختیارات مجمع عمومی فوق العاده به شمار می رفته و در مواردی با ذکر در اساسنامه تجویز می شده است. ماده 56 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 مرجعیت اساسنامه و مجمع را به روشنی بیان می دارد :
” هر گاه انتشار اوراق قرضه در اساسنامه شرکت پیش بینی نشده باشد مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام می تواند بنا به پیشنهاد هیئت مدیره انتشار راوراق قرضه را تصویب و شرایط آن را تعیین کند. اساسنامه و یا مجمع عمومی می تواند به هیئت مدیره شرکت اجازه دهد که طی مدتی که از دو سال نکند یک یا چند بار به انتشار اوراق قرضه مبادرت نماید .”
با قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت، قانونی کلی ناظر بر این اوراق به شمار رفته و در مقام ورود به جزییات و تعیین مراجع ذی صلاح در نهادها و اشخاص حقوقی متعدد برای اتخاذ تصمیم به انتشار اوراق مشارکت نبوده، به همین دلیل حسب مورد در آیین نامه اجرایی خود و به ویژه مواد 30 و 31 به مجمع عمومی فوق العاده اشاره نموده است.
به هر حال، تصمیم به انتشار این گونه اوراق از تصمیمات خاصی است که در سکوت اساسنامه، در صلاحیت انحصاری مجمع عمومی فوق العاده قرار دارد.
همان گونه که از بخش دوم ماده 56 بالا برمی آید، اساسنامه و یا مجمع مزبور ممکن است اجازه انتشار اوراق مشارکت را به هیئت مدیره شرکت سهامی اعطا نمایند. در حقیقت ، هیئت مدیره صلاحیت تصمیم گیری در اصل انتشار این اوراق را ندارد، بلکه اختیار انجام این کار از سوی مراجع ذی صلاح ( اساسنامه ، مجمع عمومی فوق العاده ) به آن هیئت داده می شود.

2- توجیه فنی – اقتصادی و مالی : به موجب ماده 5 و نیز ماده 4 آن قانون گزارش توجیه فنی – اقتصادی و مالی طرح های مشمول قانون که از طرف متقاضیان با تایید عامل ( به موجب ماده 1 آیین نامه ، منظور از عامل بانک کارگزار انتشار اوراق و پرداخت سود است ) ، به بانک مرکزی ارائه می شود و در صورت تایید گزارش توجیهی مزبور، بانک مرکزی اجازه انتشار اوراق مشارکت را ظرف مدت یک ماه صادر می کند.

3- تناسب میزان ( سقف ) اوراق مشارکت قابل انتشار با خالص دارایی ناشر : دارایی شخص ناشر ( شرکت سهامی متقاضی انتشار اوراق ) به موجب تبصره 3 ماده 3 قانون مزبور، باید با میزان اوراق مشارکت قابل انتشار برای طرح های مورد نظر متناسب باشد. حداکثر میزان اوراق مشارکت قابل انتشار در سال با توجه به ت های پولی و مالی کشور توسط شورای پول و اعتبار تعیین و اعلام می گردد.
گفتنی است، که ارتباط معیارهای مربوط به این ت ها در قانون مورد بحث و آیین نامه اجرایی آن ها با شرکت های غیردولتی تعریف نشده است. به نظر می رسد ملاحظه ت های پولی و مالی بیشتر در ارتباط با شرکت های دولتی و نهادهای مالی دارای ردیف در بودجه سالیانه کشور باشد. با این حال بر پایه استانداردهای حسابداری می توان تناسب میزان اوراق مشارکت قابل انتشار با خالص دارایی ناشر را تعیین نمود.
به علاوه، طبق ماده 8 آیین نامه اجرایی قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت، حداقل سهم الشرکه شرکت سهامی در هر طرح و میزان اوراق مشارکت قابل انتشار برای طرح های مربوطه با توجه به وضع مالی شرکت ناشر و توسط بانک مرکزی تعیین می گردد.

4- تضمین بازپرداخت اصل و سود متعلق در سررسیدهای مقرر در اوراق مشارکت : به موجب ماده 5 قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت ، شرکت سهامی ناشر مکلف است تضمین کافی به بازپرداخت اصل مبلغ و سود حاصل در سررسیدهای مذکور در اوراق مشارکت را به بانک کارگزار ارائه نماید. به حکم ماده 4 ، این تضمین باید به بانک کارگزار و قبل از صدور مجوز انتشار اوراق ارائه و تسلیم شود. در صورت خودداری و یا ناتوانی شرکت سهامی ناشر از انجام تعهد مزبور، بانک کارگزار نکلف خواهد بود تا از محل تامین مزبور به انجام تعهدات ناشر اقدام نماید.
شایان یادآوری است که مطابق ماده 12 آیین نامه اجرایی قانون مزبور، تشخیص کافی و متناسب بودن تضمین، با بانک مرکزی است.

5- دیگر شرایط ( شرایط خاص ) : قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت و آیین نامه اجرایی آن، شرایطی را برای انتشار این اوراق توسط خاص شرکت های سهامی پیش بینی نکرده اند. این در حالی است که ماده 55 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347، شرایط خاص دیگری از جمله پرداخت کلیه سرمایه ثبت شده شرکت ، گذشت حداقل دو سال از تاریخ ثبت شرکت و تصویب دو ترامه مالی شرکت در مجمع عمومی عادی را پیش بینی نموده است. مطابق ماده بالا :
” انتشار اوراق قرضه ممکن نیست مگر وقتی که کلیه سرمایه ثبت شرکت تادیه شده و دو سال تمام از تاریخ ثبت شرکت گذشته و دو ترامه آن به تصویب مجمع عمومی رسیده باشد .
حال پرسشی که مطرح می گردد عبارت از این است که آیا تصویب قانون نحوه مشارکت به معنای نسخ کلیه مقررات لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 راجع به اوراق قرضه است و یا آنکه نسخ این مقررات تنها در صورت برخورد با مفاد برخی از مقررات قانون تخست است، به ویژه آنکه قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت در خصوص نسخ مقررات لایحه اصلاحی ساکت است ؟
باید گفت ، قانون مزبور تا آنجایی ناسخ مقررات لایحه یادشده است که با احکام آن تعارض داشته باشد و در غیر این صورت و به عنوان قاعده و در نبود نص صریح در قانون جدید، حکم به نسخ کلیه مقررات لایحه اصلاحی ناظر به اوراق قرضه، بدون توجیه به نظر می رسد. لذا علاوه بر شرایط مقرر در قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت، سه شرط اخیر نیز باید رعایت گردند.
پرسش دیگر آنکه ، آیا با فرض اام به رعایت شرایط مذکور در ماده 55 مرقوم ، این اام صرفاَ متوجه شرکت های سهامی عام است و یا آنکه شامل شرکت های سهامی خاص نیز می گردد؟ پرسش مطروحه از این جهت اهمیت می یابد که تجویز انتشار اوراق مشارکت است و در نتیجه لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 در این خصوص نمی توانسته متضمن حکمی باشد.
پاسخ به این پرسش از دو دیدگاه قابل ارائه است : نخست آنکه ، با توضیحات بالا و افزودن عنوان شرکت های سهامی خاص در ردیف شرکت های مجاز به انتشار اوراق مشارکت، شرایط مزبور در ارتباط با شرکت های سهامی عام خصوصیتی ندارد تا شرکت های سهامی خاص را از رعایت آن ها معاف بدانیم . چه بسا اگر در کنار شرکت های سهامی عام ، شرکت های سهامی خاص نیز مجاز به انتشار چنین اوراقی مطابق لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347 بودند، شرایط سه گانه مورد بحث نسبت به هر دو شرکت به طور یکسان اعمال می گردید. بر اساس دیدگاه دوم، می بایست نص قانون را مراعات و از تعمیم مقررات قانونی بر موضوعات خارج از حکم خودداری ورزیم. اگرچه دیدگاه نخست با منطق حقوقی سازگارتر به نظر می رسد، لکن نظام حقوقی ما، به عنوان نظام حقوق موضوعه، تاب پذیرش چنین تفسیری را ندارد.

کارت بازرگانی در قوانین ایران برای واردات و  صادراتکالا برای تاجران ضروری است. در ایران تنها بازرگانانی می‌توانند در واردات و صادرات شرکت کنند که دارای کارت بازرگانی باشند.

صدور کارت بازرگانی موکول به آن است که بازرگانان موسسه و یا شرکت خود را در دفتر ثبت تجارتی ثبت کرده باشد. در شرکت‌های تجارتی کارت بازرگانی مربوطه بنام مدیر مسئول شرکت صادر می‎شود. بازرگانانی که تقاضای صدور کارت بازرگانی می‎نمایند باید طبق فرم‌های چاپ شده از طرف اتاق بازرگانی اطلاعات مربوط به تجارت خود را به اتاق بازرگانی بدهند و از طرف دو نفر از اعضای اتاق بازرگانی معرفی شوند. صدور کارت بازرگانی برای بعزرگانان و شرکت‌های خارجی منوط به معامله متقابله است.یعنی در صورتی به بازرگانان خارجی کارت بازرگانی داده می‎شود که کشور آنها نیز به بازرگانان ایرانی اجازه فعالیت بازرگانی دهند.

یکی از خدمات ثبت ملاصدرا در دسته خدمات بازرگانی، اخذ، تمدید و یا ابطال کارت بازرگانی است. تشریفات صدور كارت بازرگانی در اداره كل ثبت شركتها و مالیكت صنعتی و اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران صورت می گیرد. 

با ثبت طرح صنعتی ، محصولتان را انحصاری کنید!

در بازاری که رقابت و نوآوری و کالاهای جدید حرف اول را در کسب سهم بیشتر بازار می زند، حفظ مالکیت ایده های جدید بسیار مهم است.

وقتی ایده ای قابل پیاه سازی و عرضه به بازار می باشد، اولین اقدام گرفتن مالکیت به نام خودتان می باشد. وقتی محصولی را تولید کرده اید که دارای نوآوری می باشد و با کالاهای موجود در بازار تفاوت و برتری محسوسی دارد می توانید از دولت درخواست حمایت و ثبت کنید.

یکی از خدمات ثبت  در کنار ثبت شرکت، ثبت اختراع و ثبت برند، فعالیت در زمینه ثبت طرح صنعتی می باشد که در این زمینه مشتریان نام آشنایی دارد.

با ثبت طرح صنعتی انحصار آن در اختیارتان قرار می گیرد و هیچ کدام از رقبایتان مجاز به کپی برداری و تولید محصول شما نخواهند بود البته به شرطی که اصول ثبتی در آن رعایت شده باشد.

در این نوع ثبت می توانید شکل ظاهری محصول و کالای طراحی شده و جدید خود را تحت انحصار خود قرار دهید که این امر باعث رغبت بیشتر مشتریان، افزایش سهم بازار و موفقیت بیشتر می شود.

مدارک مورد نیاز برای ثبت طرح صنعتی

شخص حقوقی

– رومه تاسیس و تغییرات شرکت

– کپی شناسنامه و کارت ملی مالک و طراح

– نمونه کالا / عکس  (از ۶ زاویه مختلف)

– آدرس و کدپستی

شخص حقیقی

– کپی شناسنامه و کارت ملی مالک

– کپی شناسنامه و کارت ملی طراح

– نمونه کالا / عکس (از ۶ زاویه مختلف)

– آدرس و کد پستی

مشخصات طرح برای تسریع روند ثبت

۱-سایز تصاویر حداکثر A4 باشد

۲- حتماً بصورت عمودی اسکن شود.

۳- در تصویر ارسالی حتماً طرح باید در یک زمینه ساده، به نحوی که قابل رویت باشد قرار گیرد.

۴- تصویر کالا وماً بصورت رنگی باشد و حداکثر حجم آن ۵۰۰KB باشد.

۵- تصویر مدارک ترجیحاً بصورت سیاه و سفید اسکن شده و حداکثر حجم آن ۲۵۰KB باشد.(ترجیحاً پشت و روی کارت ملی و کپی صفحه اول شناسنامه در یک تصویر باشد.)

۶- پسوند فایلهای اسکن شده برای ارسال jpg باشد.

مراحل ثبت طرح صنعتی چگونه است؟

الف- ثبت طرح صنعتی مستم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است بنابراین متقاضیان ثبت طرح صنعتی ابتدا بایستی فرم مخصوص مربوطه را تکمیل و به ثبت  تحویل نمایند.

 ب- اظهارنامه ثبت طرح صنعتی باید در فرم مخصوص اظهارنامه ثبت طرح صنعتی و به زبان فارسی تنظیم شده و پس از ذکر تاریخ، توسط متقاضی یا نماینده قانونی وی امضاء شود.

 تبصره – در صورتی که اسناد ضمیمه اظهارنامه و سایر اسناد مربوط، به زبان دیگری غیر از فارسی باشد، ارائه اصل مدارک مورد نیاز همراه با ترجمه عادی کامل آن‌ها اامی است، معذلک اگر ترجمه کامل این مدارک برای متقاضی میسر نباشد می‌تواند خلاصه آن‌ها را به فارسی ضمیمه نماید. مرجع ثبت در صورت وم می‌تواند در جریان بررسی اظهارنامه، ترجمه رسمی مدارک مذکور را مطالبه کند. چنانچه اصطلاحات فناوری و علمی به کار رفته در اسناد مذکور، معادل فارسی نداشته باشند، ذکر همان اصطلاحات کفایت می‌کند.

 بر اساس تجربیات ثبت  جهت تسریع و تسهیل در ثبت طرح صنعتی اگر طرح صنعتی دو بعدی باشد، می بایست پنج نمونه از شکل یا تصویر گرافیکی یا پنج نمونه از طرح ترسیم شده و اگر طرح صنعتی سه بعدی باشد، پنج نمونه از شکل یا تصویر گرافیکی یا پنج نمونه از طرح ترسیم شده از تمامی جوانب طرح به عنوان نمونه جهت مراحل ثبت طرح صنعتی به وکلای ثبت  تحویل گردد.

در طرح صنعتی سه بعدی، مرجع ثبت می‌تواند ماکتی از آن را به همراه اظهارنامه درخواست نماید. اندازه ماکتی که متقاضی از مدل طرح خود ارائه می‌دهد، باید حداکثر ۲۰×۲۰×۲۰ سانتی متر و وزن آن حداکثر ۲ کیلوگرم و از ماده‌ای بادوام و غیر فاسد شدنی باشد. شکل‌های گرافیکی و ترسیم شده باید حداکثر در ابعاد ۲۰×۱۰ سانتی متر بوده و قابل نصب بر چهار صفحه مقوا در قطع A4 و با جوهر مشکی باشد؛

موسسه ثبتی و حقوقی  جهت سهولت امور شرایط ویژه را نیز در نظر دارد از جمله در صورت تمایل به تاخیر در انتشار آگهی ثبت طرح صنعتی و تعیین مدت آن، در صورت تمایل مبنی بر عدم ذکر اسم طراح درخواست کتبی خود را به وکلای ثبت  تحویل می نمایید.

ترتیب ثبت شرکت های خارجی برابر آئین نامه:

در مورد ثبت شرکت های خارجی برابر قانون مصوب سال 1310 شمسی  بطور کلی نکاتی بیان شد ولی چون آئین نامه مربوطه بطور دقیق تر به نحوه ی ثبت و جزئیات آن پرداخته است لذا به توضیح برخی از موارد آن می پردازیم.

ماده 4: آئین نامه مزبور درباره ی ثبت شرکت های خارجی چنین می گوید:

اظهارنامه ی ثبت هر شرکت خارجی یا شعب آن بوسیله شخصی که از طرف شرکت حق امضا در ایران دارد و یا توسط کسی که از طرف شخص مزبور برای این تقاضا وکالت دارد ارائه و تسلیم خواهد شد و برای ثبت هر  شرکت خارجی تقدیم اساسنامه ی ذیل ضروری است.

1-اظهارنامه ی ثبت

2-یک نسخه ی مصدق از اساسنامه ی شرکت

3- یک نسخه ی مصدق از اختیارنامه ی نماینده عمده ی شرکت در ایران و در صورتیکه شرکت چند نماینده مستقل در ایران داشته باشد.یک نسخه ی مصدق از اختیارنامه ی هر یک از آن ها.

4-هرگاه تشکیل شرکت خارجی در ایران بموجب امتیامه صحیح و منظمی مقرر گردیده باشد علاوه بر مدارک فوق رونوشت امتیامه که به تایید وزارت امور خارجه نیز رسیده باشد باید پیوست شده باشد.

شرایط اظهارنامه و نکاتی که باید در آن درج گردد:

از جمله شرایط اظهارنامه ی ثبت خارجی این است که به فارسی نوشته شده و نکات ذیل در آن درج گردیده باشد:

1-نام کامل شرکت

2-نوع شرکت اعم از سهامی و ضمانتی و مختلط و غیره

3-مرکز اصلی شرکت و آدرس صحیح آن

4-تابعیت شرکت

5-مقدار سرمایه شرکت در تاریخ تقاضا

6-آخرین بیلان شرکت مشروط بر اینکه اساسنامه و قوانین و مقررات کشور اصلی شرکت انتشار بیلان را تعیین کرده باشد.

7-نام مرجع ثبت و تاریخ ثبت شرکت در کشور اصلی

8-نوع فعالیت شرکت که از نوع صنعتی تجاری مالی است.

9-ذکر تایید شعب آن در سایر نقاط ایران

10-تعیین نماینده یا نمایندگان عمده شرکت در ایران

11-اسم و نشانی صحیح شخص یا اشخاصی که مقیم ایران بوده و برای دریافت کلیه ی اطلاعات شرکت صلاحیت دارند.

12-تعهد به اینکه همه ساله یک نسخه از آخرین بیلان شرکت را با توجه به بند 6 به دایره ی ثبت شرکت ها بدهند.

13-امضاء کسانی که حق امضاء دارند به تایید قنسول آن کشور در ایران و یا قنسول ایران رسیده باشد.

برابر قانون ثبت شرکت ها کسانیکه بعنوان نمایندگی یا مدیریت شعبه ی شرکت های خارجی در ایران به امور تجارتی یا صنعتی یا مالی اقدام کرده و قبل از انقضاء موعد تعیین شده درباره ی ثبت آن ها اقدام ننموده باشند به تقاضای دادستان و به حکم محکمه ی ابتدایی تهران،به جزای نقدی از 500 الی هزار تومان محکوم خواهند شد.علاوه بر مجازات نقدی پس از صدور حکم برای هر روز تاخیر به پنج الی پنجاه تومان جریمه نیز محکوم خواهند شد.

هرگاه حکم قطعی شده و تا سه ماه از تاریخ ابلاغ همچنان تخلف ادامه یابد دولت باید از ادامه ی عملیات نماینده یا مدیر شرکت متخلف جلوگیری نماید.

قابل ذکر است یک شرکت خارجی که در یک کشور خارجی به ثبت رسیده،می تواند در ایران دارای شعبه باشد.

برای ثبت بایستی مدارک زیر را به اداره ی ثبت شرکت ها ارائه دهد.(ماده 4 قانون ثبت شرکت ها)

نسخه ی مصدق تصویب مجمع عمومی فوق العاده و یا هیئت مدیره و در صورت تفویض اختیار به هیئت مدیره در مورد تاسیس شعبه در اساسنامه مبنی بر تاسیس شعبه در تهران داشتن قرارداد با یکی از وزارتخانه یا نهادهای انقلابی و یا اجازه از یکی از وزارتخانه ها.

نسخه ی مصدق اساسنامه ی شرکت

نسخه ی مصدق اظهارنامه ی شرکت

وکالتنامه ی مبنی بر تعیین نماینده عمده و اختیارات تفویض شده به آن.

کلیه ی مدارک بایستی به زبان فارسی ترجمه شده باشد و به تایید رسمی مترجمان وزارت دادگستری رسیده باشد مدارک فوق وسیله رئیس اداره به کارشناسان ارجاع می شود کارشناس پس از بررسی کامل جهت پرداخت هزینه حق الثبت به حسابداری ارسال می دارد و حسابداری طبق قانون هزینه مربوط را اخذ می نماید،سپس کارشناسان دستور ثبت آن را صادر می نماید.

پس از ثبت و تهیه شدن آگهی های تاسیس شعبه به امضای رئیس اداره رسیده و پس از اخذ هزینه مربوطه به رومه های کثیرالانتشار ارسال و یک نسخه آگهی تاسیس جهت درج در رومه رسمی به ذینفع داده می شود.

 

ورود و صدور کالا برای کلیه ی تجار آزاد نیست و بازرگانانی می توانند مبادرت به ورود و صدور کالا کنند که دارای کارت بازرگانی باشند.

صدور کارت بازرگانی موکول به آنست که اصولاَ بازرگان، موسسه ی خود را در دفتر ثبت تجارتی ثبت کرده و دارای دفاتر پلمپ شده ی تجارتی باشد و عضویت اتاق بازرگانی محل خود را نیز قبول کرده باشد.در مورد شرکت های تجارتی ،کارت بازرگانی بنام مسئول شرکت صادر می شود.

بازرگانانی که تقاضای صدور کارت بازرگانی می نمایند باید طبق فرم های مربوطه از طرف اتاق بازرگانی اطلاعات مربوط به تجارت خود را به اتاق بازرگانی بدهند و از طرف دو نفر از اعضای اتاق بازرگانی معرفی شوند.صدور کارت بازرگانی برای بازرگانان و شرکت های خارجی منوط به معامله ی متقابله است،یعنی در صورتی به بازرگان خارجی کارت بازرگانی داده می شود که کشور آن ها نیز به بازرگانان ایرانی اجازه ی فعالیت بازرگانی بدهد.

کارت بازرگانی به هر 2 صورت حقیقی و حقوقی قابل اخذ می باشد.مدارک مورد نیاز صدور کارت بازرگانی برای اشخاص حقوقی عبارتند از:

-اصل اظهارنامه ی ثبت نام در دفاتر بازرگانی و اصل گواهی پلمپ دفاتر از اداره ثبت شرکت ها(با امضای مدیر عامل یا رئیس هیات مدیره)

-اصل گواهی عدم سوءپیشینه که از زمان صدور آن 6 ماه نگذشته باشد.

-اصل مفاصاحساب مالیاتی موضوع ماده ی 6 قانون مالیات های مستقیم؛ مبنی بر بلامانع بودن صدور کارت بازرگانی

-کد اقتصادی

-گواهی گمرک اعمال ماده ی 7 عدم مبادرت به قاچاق

-خرید تمبر به مبلغ 100.000 ریال بحساب دارائی واحد قبض که فرم توسط اتاق ارائه می شود.

-ارائه کپی و اصل تقاضانامه ی ثبت شرکت های داخلی و شرکت های رسمی که ور به مهر اداره ی ثبت شرکت ها باشد.(شرکت های با مسئولیت محدود)

-ارائه کپی و اصل اظهارنامه ی ثبت شرکت های سهامی خاص یا عام که ور به مهر اداره ی ثبت شرکت ها باشد.(شرکت های سهامی عام و خاص)

-کپی و اصل اساسنامه ی شرکت

-کپی و اصل رومه ی رسمی در مورد تاسیس و کلیه ی تغییرات شرکت که در موضوع شرکت صادرات و واردات قید شده باشد.

-اصل و فتوکپی کارت پایان خدمت

-اصل و فتوکپی کارت ملی

-شناسه ملی شرکت(شش قطعه عکس 4 در 6 و فتوکپی از تمام صفحات شناسنامه)

-اصل و فتوکپی ومدرک تحصیلی

-اصل و فتوکپی سند مالکیت ششدانگ (در صورت اجاره بودن محل،اجاره نامه ی کد دار می بایست بنام شرکت و در سربرگ شورای اصناف و پرینت کد رهگیری و منطبق با بند 1-1-4 دستورالعمل صدور و تمدید کارت بازرگانی متناسب با رشته ی فعالیت و کسب و کار تجاری باشد)

-تایید فرم (الف )مربوط به حساب جاری متقاضی

-تایید فرم (د) مربوط به تایید امضاء متقاضی توسط  دفترخانه

-اصل وکالتنامه ی رسمی در صورت داشتن وکیل

 

بررسی تاریخ کشاورزی ایران، نشانگر تلاش گسترده مردم این سرزمین دراهلی کردن گیاهان زراعی و باغی و بهره وری مطلوب از منابع آب وخاک است. مردم مناطق مختلف ایران، در طول دوران های گذشته با محدودیت های منابع تولید به خوبی آشنایی داشته و الگوی کاشت محصولات خود را با توجه به این محدودیت ها برنامه ریزی کرده اند. این موضوع سبب شده که درهر منطقه از این خاک پهناور گیاه خاصی تولید شود که شاید جایگزین کردن آن ها در شرایط فعلی پس ازگذشت قرن ها و کشف بسیاری از حقایق علمی امکان پذیر نباشد. نمونه بازر این گیاهان زعفران می باشد که جایگاه ویژه ای درمیان محصولات صنعتی و صادراتی ایران دارد. درحال حاضر ایران بزرگترین تولید کننده و صادر کننده زعفران است و حدود ۹۰ درصد تولید جهانی این محصول گرانبها به ایران اختصاص دارد. کاربردهای فراوان و گسترده زعفران، خواص ویژ این داروی گیاهی با ارزش، نقش خاص آن در زندگی کشاورزان برخی از استان های کشور و همچنین ارزش افزوده بالای آن، وم توجه ویژه به مباحث مرتبط با زعفران را بیش از پیش روشن می سازد. با تمام اهمیتی که این گیاه در اقتصاد و اشتغال زایی کشور و به ویژه مناطق اصلی کاشت آن یعنی استان های خراسان رضوی و جنوبی دارد، کمتر درعرصه پژوهش و فناوری به آن توجه شده است.

• ویژگی های گیاه زعفران :

زعفران گیاهی چند ساله است که بیشتر در مناطق گرم وخشک می روید. گل زعفران بنفش رنگ است و بذر تولید نمی کند به همین دلیل تکثیر زعفران به وسیله پیاز انجام می شود. پوشش گل از سه برگ و سه کاسبرگ به رنگ بنفش تشکیل شده است. تعداد پرچم ها سه عدد است، برگ ها بعدازگل ظاهر می شوند، برگ ها مستقیم از روی پیازها خارج می شوند و ساقه هوایی ندارد.

پیاز زعفران زیرزمینی گرد و توپر است که پوسته های قهوه ای رنگ دارد، این پیاز مانند : پیازخوراکی لایه لایه نیست، قطر پیازهای جوان زعفران 5_3 سانتی متر و مغز آن سفید رنگ است. برگ های زعفران تا ارتفاع 40_30 سانتی متر از سطح خاک رشد می کنند.

• اهداف توسعه کشت زعفران :

تغییر الگوی کشت، به دلیل محدود بودن نیاز آبی آن خصوصاً در مناطق کم آب

تولید یک محصول با ارزش که علاوه بر مصارف گوناگون داخلی باعث ارز آوری می شود.

ایحاد اشتغال و درآمد زایی برای کشاورزان

استفاده از اراضی کوچک که امکان کشت سایر محصولات به علت عدم کاربرد ماشین آلات در آنها اقتصادی نیست.

• ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران :

با توجه به قیمت بالای این گیاه ارزشمند و ارزآوری بسیار بالای آن برای اقتصاد کشور، شما می توانید با ثبت یک شرکت در زمینه کشت و صنعت زعفران به درآمد زایی و همچنین اشتغال زایی بپردازید. شرکت کشت و صنعت زعفران در دو قالب سهامی خاص و یا با مسئولیت محدود به ثبت می رسند، که در ادامه به چگونگی ثبت این نوع شرکت ها می پردازیم.

• شرکت با مسئولیت محدود:

شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت هستند.

• شرکت سهامی خاص :

شرکت سهامی خاص شرکتی است بازرگانی که تمام سرمایه آن منحصراً تامین گردیده و سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی آنها است. و تعداد سهامداران نباید از سه نفر کمتر باشد؛عنوان شرکت سهامی باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بدون فاصله با نام شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.

• شرایط ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران با مسئولیت محدود :

_ درشرکت با مسئولیت محدود تعداد شرکا حداقل 2نفر می باشد.

_ درشرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیر عامل شرکت شده و مدیر عامل اقرار به دریافت آن نماید.

_ حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود صد هزار تومان است.

• مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران با مسئولیت محدود :

_ اصل گواهی عدم سوء پیشینه کیفری

_ اقرارنامه امضاء شده

_ تصویرمدارک شناسایی اعضاء(شناسنامه و کارت ملی)

_ اخذ مجوز در صورت نیاز بنا به تشخیص کارشناس اداره ثبت شرکت ها

• شرایط ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران سهامی خاص :

_ مطابق ماده 3 لایحه اصلاحی قانون تجارت حداقل تعداد سهامداران در شرکت سهامی خاص 3 نفرمی باشد. +2نفر بازرس که بازرسین نباید از اعضا باشند» ،حداقل 35درصد از سرمایه می باسیت نقداً پرداخت شود.

_ به موجب ماده 5 لایحه اصلاحی قانون تجارت حداقل سرمایه درشرکت سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد.

• مدارک لازم جهت ثبت شرکت کشت و صنعت زعفران سهامی خاص :

_ فتوکپی برابربا اصل مدارک احراز هویت از جمله صفحه اول شناسنامه و کارت ملی سهامداران،مدیران و بازرسان

_ اصل گواهی عدم سوء پیشینه کیفری جهت اعضای هیئت مدیر،مدیر عامل و بازرسان

_ امضای اقرارنامه

_ اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط ،در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.

 

امروزه بسیاری از شرکت ها در زمینه ی تولید سیم و کابل به فعالیت می پردازند . چنانچه می خواهید یک شرکت سیم و کابل راه اندازی کنید، بایستی ابتدا با انواع شرکت ها (سهامی خاص، سهامی عام ، با مسئولیت محدود ، تضامنی، تعاونی، مختلط سهامی ، مختلط غیرسهامی ) از نظر ماهیت حقوقی آشنا شده و سپس اقدام به ثبت شرکت خود نمایید. در ذیل مختصراَ به معرفی این شرکت ها می پردازیم.

1- شرکت سهامی خاص

شرکت سهامی خاص، شرکت بازرگانی است و سرمایه آن که قانوناَ در موقع تاسیس از یک میلیون ریال کمتر نخواهد بود، به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهام داران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کمتر از سه نفر باشد، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست.

2- شرکت سهامی عام

شرکت سهامی عام شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده است. سرمایه ای که موسسین آن قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین کرده اند. شرکت سهامی کامل ترین نوع از شرکت های سرمایه ای است که شرکا در آن صاحبان سهام یا سهامداران نامیده می شوند.

3- شرکت بامسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت.

4- شرکت تضامنی

شرکت تضامنی، شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود . اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.

5- شرکت تعاونی

شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی یا حقوقی که به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آنان ، موافق اصولی که در قانون شرکت های تعاونی مصوب 9 / 4/ 1352 مصرح است ، تشکیل می شود.

ملاحظه می شود که شرکت تعاونی بر پایه اصول تعاون تشکیل می شود و هدف آن رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی شرکا است که از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری شرکا که در شرکت تعاونی اعضا نامیده می شوند، صورت می گیرد.

6- شرکت نسبی

شرکت نسبی یکی دیگر از شرکت های شخصی است که با اتکا بر شخصیت و اعتبار شرکا تشکیل شده ، فعالیت می کند. در تعریف شرکت نسبی می توان گفت : شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکا در برابر بدهی های شرکت به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است ، بنابراین هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های آن کافی نباشد ، هر یک از شرکا بر خلاف شرکت تضامنی، مسئول پرداخت تمام باقیمانده آن نیست بلکه به نسبت سرمایه ای که در شرکت دارد، مسئول پرداخت است. در شرکت نسبی نیز مانند شرکت تضامنی، دارایی شرکت حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی شرکت منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران ، باقیمانده ای از طلب آن ها نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند.

7- شرکت مختلط سهامی

بنا به تعریف ماده 162 قانون تجارت شرکت مختلط سهامی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود.

شرکای سهامی ( عادی ) ، کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام دارای ارزش واحد ( متساوی القیمه ) درآمده و مسئولیت آن ها محدود به میزان سرمایه ای است که در شرکت دارند.

شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شریک تضامنی است.

8- شرکت مختلط غیرسهامی

شرکت مختلط غیرسهامی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط ) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.

با توجه به آنچه گفته شد، مشاورین ثبت شرکت نیک، برای ثبت شرکت تولید سیم و کابل 2 راهکار ارائه می کند. می توانید با کمک متخصصان مجرب این مرکز، گزینه مناسب را انتخاب نمایید .

الف. گزینه اول ثبت شرکت سیم و کابل تحت عنوان شرکت سهامی خاص

ب: گزینه دوم ثبت شرکت سیم و کابل تحت عنوان شرکت بامسئولیت محدود

شرایط ثبت شرکت سیم و کابل  بامسئولیت محدود :

– وجود حداقل 2 نفر عضو

– حداقل سرمایه 10.0000 ریال

– تعهد با پرداخت کل سرمایه

لازم به ذکر است، سرمایه شرکت بامسئولیت محدود به شکل سهم الشرکه پرداخت می شود، بدون آنکه عنوان سهم داشته یا به شکل سهام با قیمت اسمی معین و متساوی درآمده باشد.

شرایط ثبت شرکت سیم و کابل سهامی خاص :

– حداقل سرمایه شرکت سهامی خاص یک میلیون ریال است ولی در مورد افزایش یا حداکثر آن محدودیتی وجود ندارد.

– حداقل  35 درصد سرمایه نقداَ پرداخت شود.

– حداقل 3 نفر عضو+ 2 نفر بازرس

 

منظور از شرکت های بازرگانی،شرکت هایی می باشند که در موضوع فعالیت آن ها (بند 2 اساسنامه) موارد مربوط به امور بازرگانی قید گردیده باشد.موضوع بازرگانی عبارت است از:انجام خرید،فروش،توزیع،صادرات و واردات کلیه ی کالاهای مجاز بازرگانی،اخذ و اعطای نمایندگی شرکت در کلیه ی نمایشگاه ها و سمینارها و همایش های داخلی و خارجی .

ثبت شرکت بازرگانی به دو نوع شرکت بازرگانی سهامی خاص و شرکت بازرگانی با مسئولیت محدود می باشد.برای ثبت شرکت،ابتدا باید نوع شرکت مشخص شود.

شرایط ثبت شرکت بازرگانی سهامی خاص:

-حداقل 3 نفر عضو+ 2 نفر بازرس

-حداقل  35 درصد سرمایه نقداَ پرداخت شود.

-حداقل سرمایه 100000تومان

-حداقل سن مدیر عامل شرکت 23 سال و حداقل مدرک تحصیلی مدیر عامل دیپلم می باشد.

برای آشنایی بیشتر با فرایند ثبت شرکت می توانید به لینک های زیر مراجعه کنید:

- برای ثبت شرکت از کجا شروع کنیم ؟

- شرایط لازم جهت تشکیل و ثبت شرکت با مسئولیت محدود چیست؟

- مزایای تاسیس و ثبت شرکت چیست؟

شرایط ثبت شرکت بازرگانی بامسئولیت محدود:

-وجود حداقل 2 نفر عضو

-حداقل سرمایه 100000 تومان

-تعهد با پرداخت کل سرمایه

-حداقل سن مدیر عامل شرکت 23 سال و حداقل مدرک تحصیلی مدیر عامل دیپلم می باشد.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت بازرگانی:

-کپی مدارک شناسایی اعضا

-گواهی عدم سوپیشینه برای کلیه ی اعضا

-اساسنامه ی شرکتنامه(برای شرکت های با مسئولیت محدود)

-اظهارنامه ی  ثبت  شرکت

-صورتجلسات  مجمع عمومی

-امضای اقرارنامه

-اخذ مجوز در صورت مجوزی بودن موضوع

شما می توانید مدارک تهیه شده را به کارشناسان ما در ثبت شرکت فکر برتر ارائه دهید و باقی مراحل را به ما بسپارید.

پس از ثبت شرکت بازرگانی می بایست نسبت به اخذ کارت بازرگانی اقدام گردد.در واقع،صدور کارت بازرگانی موکول به آنست که بازرگان، موسسه ی خود را در دفتر ثبت تجارتی ثبت کرده و دارای دفاتر پلمپ شده ی تجارتی باشد و عضویت اتاق بازرگانی محل خود را نیز قبول کرده باشد. اعتبار کارت بازرگانی از تاریخ صدور یک سال است.تمدید کارت بازرگانی با ارائه ی مدارک لازم برای مدت مذکور انجام می گیردو در سری بعد نیز به همین ترتیب ادامه دارد.ثبت سفارش و ترخیص کالا،واردات از مناطق آزاد،مبادرت به حق العمل کاری در گمرک و نیز صادرات کلیه ی کالاهای مجاز از کاربردهای کارت بازرگانی است.

مدارک مورد نیاز جهت اخذ کارت بازرگانی برای اشخاص حقیقی و اشخاص حقوقی در مطالب پیشین بیان شد.

 

چنانچه در مطالب پیشین دیدیم ،شرکت های تجارتی عبارت است از شرکت هایی  که برای انجام امور تجارتی  تشکیل شده اند.ماده ی 20 قانون تجارت ، شرکت های تجارتی را به 7 نوع تقسیم نموده است :1) شرکت سهامی 2) شرکت با مسئولیت محدود 3) شرکت تضامنی 4) شرکت مختلط غیر سهامی 5)شرکت مختلط سهامی 6)شرکت نسبی 7)شرکت تعاونی تولید و مصرف

 شرکت های فوق الذکر را به اعتبار روابط شرکا با یکدیگر و در قبال اشخاص ثالث می توان به چهار طبقه تقسیم نمود:

 1)شرکت هایی که در آن مسئولیت شرکا فقط محدود به سرمایه بوده و اضافه بر آن شرکا به هیچ وجه مسئولیتی ندارند،  مانند شرکت سهامی و شرکت با مسئولیت محدود

 2)شرکت هایی که شرکا در قبال طلبکاران و اشخاص خارج  ضمانت هم دارند، مانند شرکت های تضامنی و نسبی

 3)شرکت هایی که از امتزاج دو قسم شرکت فوق تشکیل می شوند، مانند شرکت های مختلط

 4)شرکت های تعاونی تولید و مصرف که سوددهی و میزان سرمایه در آن ها زیاد مطرح نیست و به جهت رفاه حال شرکا و امور تعاون تشکیل می شود.

 با ملاحظه ی این تقسیم، شرکت های مزبور را به طریق ساده تر می توان به سه قسمت تقسیم نمود: 1)شرکت هایی که فقط سرمایه در آن ها دخالت دارد. 2)شرکت هایی که شخصیت و ضمانت شرکا در آن ها دخالت دارد. 3)شرکت هایی که تعداد شرکا در آن ها دخالت دارد. مانند شرکت های تعاونی.

 گاهی اتفاق می افتد که شرکت های قسم 1 و 2 با یکدیگر ممزوج شده و تشکیل شرکت های مختلط را می دهند.

 چنانچه دیدیم، اگرچه قانون تجارت هفت نوع شرکت تجاری را به رسمیت شناخته است، ولی اکثر قریب به اتفاق شرکت هایی که در حال حاضر در ایران در حال فعالیت اقتصادی هستند دارای یکی از این قالب های حقوقی  می باشند. الف)شرکت های سهامی عام یا خاص ب)شرکت های دولتی ج)شرکت های با مسئولیت محدود د)شرکت های تعاونی ه) شرکت های تضامنی

 لذا از آنجایی که از سایر انواع شرکت های تجاری پیش بینی شده در قانون تجارت یعنی شرکت نسبی، شرکت مختلط سهامی و شرکت مختلط غیر سهامی استقبال بسیار کمی در کشور بعمل آمده، از توضیح راجع به آن ها خودادری نموده و در مقابل به سایرشرکت هایی که با استقبال بیشتری رو به رو شده اند ، می پردازیم.

سرمایه لازم برای ثبت شرکت

 شرکت سهامی عام: شرکت سهامی عام شرکتی است که موًسسین آن قسمتی از سرمایه ی شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تاًمین می کنند.این نوع شرکت کامل ترین نوع شرکت سهامی است و مسلم است برای انجام امور مهم از قبیل استخراج معادن و تجارت با کشورهای خارج و تاسیس کارخانجات و ایجاد سدها و بانک ها تشکیل می شود که سرمایه ی فردی کفاف آن را نمی دهد.فکر تاسیس هر شرکت ابتدا از ناحیه ی اشخاصی ایجاد می شود که به جهاتی بستگی به این امر دارند:مانند این که امتیاز استخراج معادن و یا احداث خط آهن را به دست می آورند  ، یا این که خبرگی یا مطالعات اقتصادی در امر بخصوصی دارند. سرمایه ی اولیه در شرکت های  سهامی عام در موقع تاًسیس از پنج میلیون ریال نباید کمتر باشد.در صورتیکه سرمایه ی شرکت بعد از تاًسیس به هر علت از حداقل مذکور کمتر شود،  باید ظرف یکسال نسبت به افزایش سرمایه تا میزان حداقل مقرر اقدام به عمل آید یا شرکت به نوع دیگر از انواع شرکت های مذکور در قانون تجارت تغییر شکل یابد وگرنه هر ذینفع می تواند انحلال آن را از دادگاه صلاحیتدار درخواست کند.برای تاًسیس شرکت های سهامی عام موًسسین باید اقلاً بیست درصد سرمایه ی شرکت را خود تعهد کرده و لااقل سی و پنج درصد مبلغ تعهد شده را در حسابی به نام شرکت در شرف تاًسیس» نزد یکی از بانک ها تودیع نمایند.به این ترتیب شرکتی که مثلاً با پنج میلیون ریال تاًسیس می شود باید سیصد وپنجاه هزار ریال نقداً سپرده و سپس برای دعوت سایرین،  آگهی انتشار دهد.ممکن است قسمتی از تعهد موًسسین سرمایه ی غیر نقدی باشد،  در این صورت باید عین آن با مدارک مالکیت در همان بانکی که برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده است تودیع گردد.

 شرکت سهامی خاص: شرکت سهامی خاص شرکتی است که تمام سرمایه ی آن توسط موًسسین تامین گردیده است  ، مواد اصلاحی قانون تجارت با تشریفاتی کمتر و اموری ساده تر که طبعاً شرکای کمتری دارد  ، یک نوع شرکت سهامی مقرر داشته که شرکت سهامی خاص نامیده می شود.سرمایه ی شرکت سهامی خاص نباید کمتر از یک میلیون باشد.در صورتی که به عللی سرمایه ی شرکت تقلیل پیدا کند باید شرکا در ظرف یکسال آن را جبران کنند و در غیر این صورت شرکت را به نوع دیگر از شرکت ها از قبیل با مسئولیت محدود یا تضامنی تبدیل نمایند.

 شرکت با مسئولیت محدود:ماده ی 94 قانون تجارت ، شرکت با مسئولیت محدود را بدین نحو تعریف می نماید:شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه ی خود در شرکت ، مسئول قروض و تعهدات شرکت است.شرکت مزبور از یک جهت شباهت به شرکت سهامی دارد  و آن این است که شرکا به هیچ وجه مسئولیتی غیر از آنچه که به عنوان سرمایه پرداخته اند ندارند و تفاوتی که با شرکت سهامی مشاهده می شود آن است که سرمایه به سهام قسمت نمی شود بلکه شرکا هر یک سهم الشرکه ای دارند که مجموع آن سرمایه ی شرکت را تشکیل می دهد.مثلاً شرکتی که بین 5 نفر از شرکا با سرمایه ی پانصد هزار ریال تشکیل می شود ممکن است اولی دویست هزار ریال و دومی یکصدهزار ریال و سومی هشتاد هزار ریال و چهارمی و پنجمی هر یک شصت هزار ریال سهم الشرکه ی آن ها باشد.در این نوع شرکت ها شخصیت شرکا تا اندازه ای دخالت دارد، ولی این شخصیت به هیچ وجه ارتباطی با اشخاص خارج و معامله کنندگان ندارد بلکه بین شرکا محفوظ می شود.مثلاً هیچ یک از شرکا بدون رضایت اقلاً دارندگان سه ربع سرمایه شرکت نمی توانند سهم الشرکه ی خود را به دیگری انتقال دهند.حال با در نظر گرفتن این که عادتاً شرکت های با مسئولیت محدود،  شرکای خیلی زیادی ندارند و مقداری از سرمایه هم متعلق به انتقال دهنده است ، در صورتی که دارندگان سه ربع سرمایه با این انتقال رضایت دهند تقریباً اتفاق شرکا خواهد بود و علت آن هم این است که چون شرکا مایل اند شریک خود را بشناسند و شاید حاضر نباشند با هر کس شرکت نمایند،  به این جهت قانون نخواسته است شخصیت شرکا در نظر یکدیگر دخالتی نداشته باشد. شایان ذکر است است در لایحه ی اصلاح قانون تجارت (مصوب 1384 هیات وزیران) برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود، حداقل سرمایه ی نقدی یکصد میلیون ریال در نظر گرفته شده است .

 شرکت تضامنی: طبق تعریف ماده ی 116 قانون تجارت،  شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود.اگر دارایی شرکت برای تاًدیه ی تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.ماده ی 1 قانون تجارت  ، سرمایه ی شرکت تضامنی را به دو صورت نقدی و غیر نقدی پذیرفته است ،ولی به منظور تشکیل شرکت باید کل سرمایه ی نقدی تاًدیه شده و سرمایه غیر نقدی تقویم و تسلیم شده باشد.قابل توجه است در لایحه ی اصلاح قانون تجارت (مصوب 1384 هیات وزیران)هیچگونه حداقل مبلغی برای تشکیل شرکت تضامنی در نظر گرفته نشده است ، در صورتیکه در همین لایحه  چنانچه آمد برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود، حداقل سرمایه ی نقدی یکصد میلیون ریال در نظر گرفته شده است.

 قابل ذکر است،  ماده ی 122 قانون تجارت،  ارزیابی سرمایه ی غیر نقدی را منوط به رضایت کلیه ی شرکا دانسته است  ، لذا ترتیباتی همچون ارزیابی توسط کارشناس رسمی دادگستری اامی نیست. قانون تجارت در رابطه با سال مالی و حساب های شرکت تضامنی قواعد خاصی پیش بینی نکرده است و این ترتیبات باید در اساسنامه به توافق شرکا برسد  ، فقط در ماده ی 137 در رابطه با چند شرکت آمده است : اگر موافق اساسنامه باید سال به سال به حساب شرکت رسیدگی شود، فسخ در موقع ختم محاسبه ی سالیانه به عمل می آید » بنابراین در اساسنامه می توان دوره های کوتاه تر یا طولانی تری برای رسیدگی به حساب های شرکت پیش بینی کرد.پس از رسیدگی به حساب های شرکت باید سود حاصل بین شرکا تقسیم شود.طبق ماده ی 119 قانون تجارت، سود شرکت باید متناسب با سرمایه ی هر شریک تقسیم شود،  مگر اینکه در شرکت نامه ترتیبی دیگر به توافق شرکا رسیده باشد.ولی در ماده ی 132 قانون تجارت آمده است توزیع سود زمانی که سهم شرکا به دلیل ورود ضرر کاهش یافته باشد، نباید صورت گیرد.این ماده نصابی برای کاهش سهم تعیین نکرده است.

 شرکت های تعاونی: شرکت های تعاونی به لحاظ نوع فعالیت به دو دسته تقسیم می شوند:الف) شرکت تعاونی تولید:شرکتی است که به منظور اشتغال اعضا در امور مربوط به  کشاورزی ، دام داری ، دام پروری ،پرورش و صید ماهی ،شیلات ، صنعت ، معدن ، عمران شهری و روستایی و عشایری و نظایر این ها فعالیت می نمایند ب) شرکت تعاونی توزیع: شرکتی است که در امور مربوط به تهیه و توزیع کالا، مسکن، خدمات و سایر نیازمندی های اعضا فعالیت نماید. همچنین شرکت های تعاونی به لحاظ عضویت به دو دسته تقسیم می شوند:الف)شرکت تعاونی عام:شرکتی است که عضویت در آن برای همه آزاد می باشد و موًسسین یا شرکت باید برای تاًمین قسمتی از سرمایه ی اولیه و یا افزایش سرمایه ی شرکت سهام آن را به عموم عرضه نمایند.ب)شرکت تعاونی خاص:شرکتی است که عضویت در آن منحصراًبرای گروهی خاص از قبیل :کارگران،کارمندان، کشاورزان،دانشجویان، ایثارگران،ن، مشاغل خاص و نظایر این ها آزاد باشد.بدیهی است تعاونی موظف به پذیرش متقاضیان واجد شرایط بوده و از این نظر محدودیتی برای عضویت وجود ندارد.تعیین میزان سهام و ارزش سهام به عهده ی هیاًت موًسس تعاونی است و میزان آن در اساسنامه ی مصوب ذکر خواهد شد.هر تعاونی وقتی تشکیل و ثبت می شود که حداقل یک سوم سرمایه ی آن تاًدیه و چنانچه به صورت نقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشد.در شرکت های تعاونی سرمایه گذاری حداقل میزان سرمایه 000/000/000/1 ریال می باشد.1

 شرکت های دولتی:صریح ترین تعریف از شرکت دولتی در ماده ی 4 قانون محاسبات عمومی کشور ارایه شده است.طبق ماده ی مزبور شرکت دولتی واحد سازمانی مشخصی است که با اجازه ی قانون به صورت شرکت ایجاد می شود و یا به حکم قانون و یا دادگاه صالح ملی شده و یا مصادره شده و بعنوان شرکت دولتی شناخته شده باشد و بیش از 50 درصد سرمایه ی آن متعلق به دولت باشد.لذا هر شرکت تجاری که از طریق سرمایه گذاری شرکت های دولتی ایجاد و مادامی که از 50 درصد سهام آن متعلق به شرکت های دولتی است ، شرکت دولتی تلقی می شود.طبق ماده ی 300 لایحه ی قانونی اصلاح قانون تجارت شرکت های دولتی تابع قوانین تاًسیس و اساسنامه های خود می باشند و فقط نسبت به موضوعاتی که در قوانین اساسنامه های آن ها ذکر نشده تابع مقررات این قانون می شوند.چون شرکت های دولتی جزئ  شرکت های سهامی عام می باشند حداقل سرمایه در این شرکت ها پنج میلیون ریال می باشد.ماده ی 45 قانون محاسبات عمومی کشور(مصوب 1362)مقرر می دارد:مجامع عمومی شرکت های دولتی مجاز نیستند در موقع تصویب پیشنهاد تقسیم سود، اندوخته های سرمایه ای و جاری شرکت را که در مفاد اساسنامه ی آن ها پیش بینی شده است طوری تعیین کنند که موجب کاهش سود سهام دولت در بودجه ی کل کشور گردد.

  با توجه به آنچه آمد،  قابل توجه است امروزه در کشور ما ، خصوصاً طی دو دهه ی اخیر تشکیل  شرکت های تجاری اعم از خصوصی ، عمومی ،تعاونی و دولتی رشد چشمگیری داشته است.لیکن متاسفانه به موازات رشد فعالیت شرکت های تجاری ، نظام حقوقی حاکم بر این گونه فعالیت ها هنوز توسعه نیافته است.در واقع بعد از تصویب قانون تجارت در سال 1311 تا این تاریخ ، با توجه به نیارهای جامعه ی تجاری،  قوانین مختلفی ناظر بر فعالیت های تجاری اشخاص حقوقی خصوصاً شرکت های تجاری به تصویب رسید که از بین این انبوه از قوانین و مقررات فقط یک مورد یعنی لایحه ی قانونی اصلاح قسمتی از مواد قانون تجارت مصوب سال1347» مستقیماً اصلاح بخش هایی از قانون تجارت را مورد توجه قرار داده است که نحوه ی اعمال این اصلاحات و نحوه ی ابقای مواد اصلاح شده نیز ابهاماتی را پدید آورده است.در اینچنین شرایطی ، نطام حقوقی حاکم بر انواع شرکت های تجاری در ایران از مجموعه ای غیر منسجم مرکب از ده ها قانون، تصویب نامه، آیین نامه و بخشنامه شکل گرفته است.بطوریکه شناخت کلی از نظام حقوقی حاکم بر شکل های تجاری در ایران نه تنها برای اشخاص خارجی مایل به فعالیت تجاری در ایران بلکه حتی برای فعالین تجاری ایرانی نیز بسیار مشکل است.

 1)دستورالعمل تشکیل تعاونی ها.(تاریخ صدور 19 مهر 1388) مواد 1.2.4

 در واقع ، قانون تجارت در قالب و محتوای فعلی علاوه بر اینکه با شرایط فعلی محیط تجاری بین المللی سازگار نیست بلکه با شرایط فعلی محیط تجاری ایران نیز همخوانی ندارد.زیرا بسیاری از موضوعات در ارتباط مستقیم با تجارت را پوشش نمی دهد.به عنوان نمونه ، برخی از مقررات قانون تجارت فعلی به دلیل اینکه مربوط به شرایط جامعه در چندین دهه ی قبل می باشد،  اثر بخشی خود را کاملاً از دست داده است. از جمله ی این موارد ، نصاب های مالی است.اگرچه در زمان تصویب اصلاحیه ی قانون تجارت یعنی در سال 1347، ارقام مندرج  در قانون(از جمله یک میلیون ریال برای تاًسیس شرکت سهامی خاص و پنج میلیون ریال برای شرکت سهامی عام، موسسین باید حداقل 20 درصد سرمایه ی شرکت را خود تعهد کرده و حداقل 35 درصد از این مبلغ را در حساب بانک شرکت واریز کنند) مناسب شرایط اقتصادی روز بود ، لیکن در حال حاضر و با گذشت چندین دهه و تورم شدید و کاهش ارزش پول، این ازقام به هیچ وجه برای فعالیت تجاری در قالب نه تنها یک شرکت بلکه حتی یک بقالی کافی نیست و لازم است در بازنگری قانون تجارت و انطباق آن با شرایط روز ایران و جهان، حداقل میزان سرمایه برای تمام شرکت ها مقرر گردد و این ارقام به میزان منطقی افزایش داده شود.

 با این وجود شایان ذکر است،  سازمان اداره ی ثبت شرکت ها در اقدامی نوین با راه اندازی سامانه ی اینترنتی  روش ثبت شرکت ها را متحول ساخته است، به طوریکه افراد می توانند با صرف کم ترین هزینه ، خود از طریق پایگاه اینترنتی مذکور اقدام به ثبت شرکت نمایند.در صورتی که قبل از این، شخص متقاضی می بایست در طول روز تمام توان خود را به کار می برد تا بتواند به اداره ی ثبت شرکت ها رجوع کند و مدارک خود را تحویل دهد ، اما امروزه بدون مراجعه ی حضوری به سازمان، تنها از طریق اسکن مدارک و ثبت نام اینترنتی و ارسال مدارک از طریق پست، علاوه بر صرفه جویی در زمان و هزینه ی متقاضیان، کاهش اتلاف سوخت و انرژی به راحتی میسر می گردد.این روش ،روشی آسان، مطمئن ،کم هزینه است که در وقت متقاضیان نیز صرفه جویی می شود و متقاضیان هم نسبت به این روش ،اشتیاق بیشتری نسبت به سایر روش های حضوری پیشین ، از خود نشان می دهند.

 

شرکت پیمان کاری چیست؟

 در ابتدای این مقاله به شرح کوتاهی از شرکت های پیمان کاری می پردازیم: بطور  کلی پیمان کار مجموعه ای حقیقی و یا حقوقی می باشد که با قراردادی مسئولیت انجام فعلی از قبیل (تهیه، حمل، نصب، ساخت، اجرا و) به عهده می گیرد البته توجه داشته باشید که در مواردی شرکت طرف قرار داد ناظری جهت نظارت بر کار طرف مقابل تعریف می نماید. مفاد قرار داد بین دو طرف اعم از زمان انجام قرار داد ، مبلغ قرار داد و در برخی از موارد تایین سطح کیفی موضوع قرار خواهد بود.   

 ثبت شرکت پیمان کاری:

 در ابتدا باید دید که از میان شرکتهای تجاری مناسب، شرکت سهامی خاص یا مسئولیت محدود برای مجموعه شما مناسب تر است .البته با توجه به اعتبار بیشتر شرکت سهامی خاص نزد شرکت های مناقضه گذار و همچنین نیاز به رسیدگی بیشت در شرکت سهامی خاص باید گفت که شرکت سهامی خاص برای تاسیس شرکت پیمان کاری مناسب تر می باشد.در ادامه با توجه به پیشنهاد ثبت شرکت سهامی خاص برای پیمان کاری به شرایط و مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت پیمان کاری سهامی خاص اشاره می شود:

 شرایطی که در ابتدا باید برای ثبت شرکت پیمان کاری سهامی خاص فراهم آورید عبارت است از:

 1-حداقل 3 نفر عضو و دو نفر بازرس که نمی توانند از اعضا باشند.

 2-حداقل 35 درصد سرمایه اولیه شرکت را نزد یکی از بانکهای کشور سپرده گذاری شود

 3-حداقل سرمایه برای شرکت صد قزار تومان می باشد.

 مدارکی که برای ثبت شرکت پیمان کاری سهامی خاص مورد نیاز می باشد:

 - تکمیل و ارائه فرم تعیین نام  شرکت

 -تکمیل و ارائه فرم مشخصات اعضاء 

 -سه نسخه اساسنامه شرکت سهامی خاص (با امضای تمام سهام داران در تمامی صفحات)

 -دوبرگ اظهار نامه از حسابداری ثبت  

 -فتوکپی شناسنامه و کارت ملی کلیه سهامداران  وبازرسین برابر با اصل شده. 

 -تهیه گواهی عدم سو پیشینه کیفری برای تمامی اعضای هیئت مدیره  و بازرسین از اداره تشخیص هویت

 -تنظیم اقرار نامه رسمی در دفترخانه اسناد رسمی به شرح ذیل: 

 مدیر عامل شرکت در شرف تاسیس همزمان مدیرعامل شرکت دیگری را بعهده ندارد (ماده ۱۲۶ لایحه اصلاحی قانون تجارت) 

 اعضای هیئت مدیره و مدیر عامل اشتغال به هیچگونه شغل دولتی و ممنوعیت قانونی جهت عضویت در شرکت را ندارند (اصل ۱۴ قانون اساسی) 

 بازرسین هیچگونه نسبت فامیلی نسبی و سببی با مدیران شرکت  تا درجه سوم از طبقه اول و دوم را ندارند و یا خود و یا همسرشان از مدیر عامل یا مدیران شرکت حقوقی مقرری دریافت نمی‌کنند (ماده ۱۴۷  لایحه اصلاحی قانون تجارت) 

 - ارائه  گواهی پرداخت حداقل  ۳۵ % سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرق تاسیس در آنجا باز شده است

 - ارائه مجوز در صورت نیاز به اعلام کار‌شناس ثبت شرکتها

 رتبه بندی پیمانکاران یا گرید چیست ؟

 این رتبه بندی به معنای بررسی میزان توانایی شرکت ها می باشد که  این توانایی را بر اساس نفرات ، تحصیلات، سوابق کاری و توانایی مالی بررسی می نمایند.

 این رتبه بندی که برای 11رشته کاری( نفت و گاز و پتروشیمی ، ابنیه ، تاسیسات ، برق و الکترونیک ، نیرو ، آب و فاضلاب ، تونل راه سد ، فضای سبز پارک و .) منظور شده است و دارای پنج (5-4-3-2-1) رتبه می باشد که رتبه 5 کمترین آنها و رتبه 1 ممتاز ترین می باشد، محاسبه این امتیاز براساس مدرک تحصیلی و سابقه اعضای هیات مدیره انجام می گیرد و هر یک از این گرید ها با توجه به ارزش یابی شرکت به مجموعه  تعلق می گیرد.پس از ثبت شرکت به عنوان پیمان کار نسبت به دریافت رتبه پیمانکاری از نهاد ریاست جمهوری اقدام میگردد.

طبق قانون، علامت تجاری به صورت هر نشان قابل رؤیتی که بشه به وسیلۀ اون کالا یا خدمات اشخاص حقوقی رو از هم متمایز کرد، تعریف میشه. ثبت علامت هم طبق قانون، به معنیه به ثبت رسوندن یک علامت تجاری در دفتر ادارۀ ثبت شرکت­ها و با رعایت مقررات مخصوص ثبت علائم تجاریه.

طبق قانون ثبت اختراعات، علامت به صورت هر نشان قابل رؤیتی که بتونه کالا یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی رو از هم متمایز کنه تعریف میشه. علامت جمعی هم هر نشان قابل رؤیتیه که با عنوان علامت جمعی در اظهارنامۀ ثبت معرفی شده باشه و بتونه مبداء و یا هر خصوصیت دیگۀ کالا یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی­ای  که از این نشان تحت نظر مالک علامت جمعی ثبت شده استفاده میکنن رو از بقیه متمایز کنه.

حق استفادۀ انحصاری از یک علامت، برای شخصیه که اون علامت رو طبق مقررات قانونی به ثبت رسونده باشه.

یک علامت در موارد زیر قابل ثبت نیست:

01

نتونه کالاها یا خدمات یک مؤسسه رو از کالاها یا خدمات مؤسسۀ دیگه متمایز کنه.

02

خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشه.

03

مراکز تجاری یا عمومی رو به ویژه در مورد مبداء جغرافیایی کالاها یا خدمات اونها گمراه کنه.

04

عین یا تقلیدی از نشان نظامی، پرچم، یا سایر نشان­های مملکتی و یا نام یا نام اختصاری یا حروف اول یک نام یا نشان رسمی تعلق به کشور، سازمان­های بین­المللی یا سازمان­هایی که تحت کنوانسیون­های بین­المللی تأسیس شده­اند، باشه، و یا مواردی که گفتیم جزئی از اون علامت باشن

05

عین و یا به طرز گمراه کننده­ای، شبیه یا ترجمۀ یک علامت یا نام تجاری باشه که برای همون کالاها یا خدمات مشابه متعلق به مؤسسۀ دیگه­ای در ایران معروفه .

 

یکی از کالاهای پرمصرف در سبدغذایی خانوارها ، رب گوجه فرنگی است. کیفیت رب گوجه فرنگی در کشور به دلیل مرغوبیت بالای گوجه از قدرت رقابتی خوبی در بازارهای بین المللی برخوردار است . به طوریکه هم اکنون رب گوجه فرنگی به 32 کشور جهان از جمله استرلیا ، ایالات متحده آمریکا ، آلمان ، انگلستان ، کانادا و روسیه صادر می شود و برای کشور ارز آوری خوبی داشته است.

شایان ذکر است، ایران با 205 میلیون دلار صادرات رب گوجه پس از ایتالیا، چین ، آمریکا ، اسپانیا ، پرتقال و ترکیه مقام هفتم را در جهان به خود اختصاص داده است. توسعه و صادرات هر چه بیشتر این بخش می تواند زمینه مناسبی را برای حضور گسترده تر کشور در بازارهای جهانی و استفاده از مزایای تجارت خارجی فراهم آورد.

زمانی که صحبت از تولید رب گوجه فرنگی می شود، مسائل مربوط به انتخاب نام برند و ثبت آن نیز مطرح می شود . ثبت برند مواد غذایی از جهات بسیاری دارای اهمیت است و در سال های اخیر شاهد رشد چشمگیر و روز افزون تقاضای ثبت این برند از سوی اشخاص حقیقی و حقوقی بوده ایم. به گونه ای که طبقات مربوط به برند مواد غذایی و همچنین بسته بندی، انبار و حمل و نقل که شامل طبقات 29، 30 ، 31 ، 32 ، 39 و 43 می شود ، از جمله شلوغ ترین طبقات ثبت کردن برند است .

در مقاله حاضر سعی شده است ضمن توضیح راجع به مدارک لازم جهت ثبت کردن برند رب گوجه فرنگی ، به امتیازات و مزایای ثبت برند بپردازیم.

مزایا و امتیازات ثبت برند

تولیدکنندگان قدیمی و کهنه کار، قبل از اینکه محصول خود را روانه بازار نمایند، نسبت به ثبت آن اقدام می نمایند. حمایت از برند ، از طریق ثبت امکان پذیر می باشد . مهم ترین مزایای ثبت کردن برند به شرح ذیل است :

- ثبت برند تجاری باعث حفظ و حراست نام تجاری و یا لوگوی محصول می شود

- از طریق ثبت کردن برند می توانید در بازارهای جهانی شرکت کنید و اقدام به صادرات و واردات نمایید.

 

sabt brand

- با انجام این کار می توانید محصول و یا کالاهای خود را منحصر به فرد کنید.

- اشخاص حقیقی و یا حقوقی با ثبت کردن برند می توانند از وام و تسهیلات دولتی استفاده نمایند.

- حق امتیاز یکی دیگر از مواردی است که مشوقی برای ثبت برند به شمار می رود. زمانی که شما برند خود را به ثبت می رسانید، می توانید حق امتیاز علامت تجاری خود را به افراد و یا شرکت های دیگر واگذار کنید تا هم به شهرت و اعتبار شما کمک کند و هم یک منبع درآمد مستقلی برای شما باشد.

- این کار علاوه بر شما برای مشتریان شما نیز می تواند بسیار سودمند باشد. آن ها می توانند به راحتی محصول و یا خدمات شما را پیدا و از آن استفاده کنند.

- شرکت ها با انجام این کار می توانند از امتیاز دریافت گواهی و نشان استاندارد بهره مند شوند.

جلوگیری از سوء استفاده سودجویان، پیشرفت کاری و شغلی ، بازاریابی، معروف شدن در حوزه فعالیت و هویت دادن به محصول تولیدی از جمله سایر امتیازات و مزایای ثبت برند است .

مدارک مورد نیاز برای ثبت برند رب گوجه فرنگی

ثبت کردن برند مواد غذایی از جمله رب گوجه فرنگی هم برای اشخاص حقیقی و هم برای اشخاص حقوقی امکانپذیر است. البته بسته به اینکه برندی که ثبت می نمایید فارسی باشد و یا لاتین باشد، مدارکی که باید تهیه نمایید تا حدودی با هم متفاوت است که در ادامه به بررسی مدارک مورد نیاز برای ثبت برند شخص حقیقی و شخص حقوقی می پردازیم.

مدارک مورد نیاز جهت ثبت برند رب گوجه فرنگی برای اشخاص حقیقی :

- تصویر برابر اصل شده شناسنامه و کارت ملی

- ارائه پروانه بهره برداری یا مجوز تولید یا پروانه کسب برابر اصل شده یا نامه ای از واحد یا صنف مربوطه مبنی بر ارائه خدمات جهت اداره مربوطه

 

sabt brand goje

- تصویر علامت مورد نظر به ابعاد 6 * 6 سانتیمتر به تعداد 12 عدد و توضیح در برگی جداگانه در خصوص علامت و توصیف آن و مستند نام مورد نظر از فرهنگ لغت

- کارت بازرگانی به نام شخص دارنده جواز ( در صورتیکه علامت مورد نظر لاتین و یا غیرفارسی باشد )

- امضای وکالتنامه

مدارک مورد نیاز جهت ثبت برند رب گوجه فرنگی برای اشخاص حقوقی یا شرکت ها :

- تصویر برابر اصل شده شناسنامه و کارت ملی دارندگان حق امضای اوراق بهادار شرکت

- ارائه پروانه بهره برداری رومه رسمی شرکت ( آگهی تاسیس ) و رومه رسمی آخرین تغییرات هیات مدیره شرکت ( دوره آن منقضی نشده باشد ) .

- کارت بازرگانی برابر اصل شده شناسنامه شخص حقوقی ( در صورتیکه علامت مورد نظر لاتین باشد )

- تصویر علامت مورد نظر به ابعاد 6 * 6 سانتیمتر به تعداد 12 عدد و توضیح در خصوص علامت و توصیف امضای وکالتنامه توسط دارندگان حق امضای مجاز اوراق بهادار و مهر شرکت ها هستند.

چند نکته :

1- ثبت مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشند مانند کنسرو مواد غذایی، آردهای مخصوص، چای های مختلف ، کاکائو ، شکلات ، آبنبات ، پنیر ، شیر ، مربا ، ترشی ، کره و روغن های مختلف و غیره اجباری است.

2- به دلیل تنوع برندهای ثبت شده در ایران، استعلام برند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با استعلام برند قبل از ثبت می توانید از برندهایی که قبلاَ ثبت شده اند اطلاع پیدا نمایید.

3- اسامی و علائم مشهور و شناخته شده غیرقابل ثبت هستند .

4- اعداد چه به صورت فارسی و چه به صورت لاتین به تنهایی به هیچ وجه امکان ثبت ندارند.

5- واژه های توصیف کننده مانند شیرین و خوشمزه برای انواع خوراکی قابل ثبت نخواهند بود.

 

به موجب ماده 20 لایحه اصلاحی قانون تجارت، برای تاسیس و ثبت شرکت های سهامی خاص ، تسلیم اظهارنامه و اساسنامه به مرجع ثبت شرکت ها اامی است.

اظهارنامه شرکت های سهامی خاص که مهم ترین و نخستین سند ثبت شرکت محسوب می شود و قانون آن را به جای شرکت نامه قبول نموده است ، از اوراق بهادار بوده و توسط اداره ثبت شرکت ها تهیه و در اختیار متقاضیان قرار می گیرد و باید با قید تاریخ به امضای کلیه موسسین رسیده و موضوعات ذیل مخصوصاَ در آن ذکر شده باشد :

1- نام شرکت ؛

2- هویت کامل و اقامتگاه موسسین ؛

3- موضوع شرکت ؛

4- مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیرنقد آن به تفکیک ؛

5- تعداد سهام بانام و بی نام و مبلغ اسمی آن ها و در صورتی که سهام ممتاز نیز مورد نظر باشد تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات این گونه سهام ؛

6- میزان تعهد هر یک از موسسین و مبلغی که پرداخت کرده اند با تعیین شماره حساب و نام بانکی که وجوه پرداختی در آن واریز شده است. در مورد آورده غیرنقد تعیین اوصاف و مشخصات و ارزش آن به نحوی که بتوان از کم و کیف آورده غیرنقد اطلاع حاصل نمود ؛

7- مرکز اصلی شرکت ؛

8- مدت شرکت .

* توجه داشته باشید که :

1- اظهارنامه ، تقاضانامه تاسیس شرکت تلقی می گردد و باید تاریخ داشته باشد.

2- مرجع مربوطه زمانی اظهارنامه را تحویل می گیرد که به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد . شایان ذکر است، در شرکت سهامی خاص، اظهارنامه ثبت به امضای کلیه سهامداران شرکت که اقدام به تاسیس آن می نمایند ، می رسد ولی در شرکت سهامی عام ، اظهارنامه ثبت شرکت، فقط به امضا اعضای هیات موسس می رسد.

3- هر گاه تمام یا قسمتی از سرمایه غیرنقدی باشد، باید تمام آن تادیه و تقویم شود و ارزش آن در اظهارنامه منعکس گردد .

4- هر گاه برای برخی شرکا سهام ممتاز پیش بینی شده باشد، باید شرح امتیازات این سهام و موجبات آن در اظهارنامه انعکاس یابد.

اساسنامه شرکت سهامی خاص

از جمله تکالیف سهامداران شرکت سهامی خاص، تنظیم اساسنامه است که عملاَ اهمیت بسیاری دارد.

اساسنامه قانون اساسی شرکت است و اداره امور شرکت طبق اصول بازرگانی و مالی و قواعد پیش بینی شده در اساسنامه به عمل خواهد آمد. کلیه شرکت های سهامی اعم از شرکت های سهامی خاص یا شرکت های سهامی عام باید دارای اساسنامه ای باشند که مواد آن لازم الرعایه از طرف شرکت و ارکان آن است. آن چه در این مورد حائز اهمیت است، این است که اساسنامه تنظیمی باید به امضای کلیه سهامداران شرکت برسد.

تهیه و تنظیم اساسنامه بسته به نظر و سلیقه موسسان شرکت است . برخی ، اساسنامه های دقیق و مفصل را ترجیح می دهند و بعضی به اختصار برگزار می کنند . هر قدر اساسنامه دقیق تر باشد اداره شرکت و وظایف و اختیارات مجامع عمومی و مدیران و بازرسان و به طور کلی اداره شرکت واضح تر خواهد بود، ولی چون پیش بینی کلیه نکات در اساسنامه غیرمقدور است در پایان کلیه اساسنامه ها ماده ای پیش بینی می شود که مقرر می دارد کلیه موضوعاتی که در اساسنامه پیش بینی نشده است، تابع مقررات قانون تجارت و قوانین مربوطه خواهد بود.

به طور کلی مواد پیش بینی شده در اساسنامه ها از لحاظ اصول زیاد تفاوت ندارد. در اساسنامه شرکت های سهامی خاص، معمولاَ موارد زیر قید و در مورد آن تعیین تکلیف می شود :

1) نام شرکت ؛ 2) موضوع شرکت به طور صریح و منجز ؛ 3) مدت شرکت ؛ 4) مرکز اصلی شرکت و محل شعب آن اگر تاسیس شعبه مورد نظر باشد ؛ 5) مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیرنقد آن به تفکیک ؛ 6) پرداخت بقیه مبلغ اسمی سهام اوراق سهام ؛ 7) تعداد سهام بی نام و بانام و مبلغ اسمی آن ها و در صورتی که ایجاد سهام ممتاز مورد نظر باشد تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات این گونه سهام ؛ 8) تعیین مبلغ پرداخت شده هر سهم و نحوه مطالبه بقیه مبلغ اسمی هر سهم و مدتی که ظرف آن باید مطالبه شود که به هر حال از پنج سال م نخواهد بود؛ 9) نحوه انتقال سهام بانام ؛ 10) طریقه تبدیل سهام بانام به سهام بی نام و بالعکس؛ 11) در صورت پیش بینی امکان صدور اوراق قرضه ، ذکر شرایط و ترتیب آن ؛ 12) شرایط و ترتیب افزایش و کاهش سرمایه شرکت ؛ 13) مواقع و ترتیب دعوت مجامع عمومی ؛ 14) مقررات راجع به حد نصاب لازم جهت تشکیل مجامع عمومی و ترتیب اداره آن ها ؛ 15) طریقه شور و اخذ رای اکثریت لازم برای معتبر بودن تصمیمات مجامع عمومی ؛ 16) تعداد مدیران و طرز انتخاب و مدت ماموریت آن ها و نحوه تعیین جانشین برای مدیرانی که فوت یا استعفا می کنند یا محجور یا معزول یا به جهات قانونی ممنوع می گردند ؛ 17) تعیین وظایف و حدود اختیارات مدیران ؛ ) تعداد سهام تضمینی که مدیران باید به صندوق شرکت بسپارند ؛ 19) قید اینکه شرکت یک بازرس خواهد داشت یا بیشتر و نحوه انتخاب و مدت ماموریت بازرس ؛ 20) تعیین آغاز و پایان سال مالی شرکت و موعد تنظیم ترامه و حساب سود و زیان و تسلیم آن به بازرسان و به مجمع عمومی سالانه ؛ 21) نحوه انحلال اختیاری شرکت و ترتیب تصفیه امور آن ؛ 22) نحوه تغییر اساسنامه .

لازم است اشاره شود که اساسنامه می تواند اختیارات مدیران شرکت را محدود کند، ولی این امر فقط از لحاظ روابط بین مدیران و صاحبان سهام معتبر بوده و در مقابل اشخاص ثالث باطل خواهد بود.

اساسنامه نمی تواند متضمن اختیار افزایش سرمایه برای هیات مدیره باشد؛ زیرا به تصریح قانون هر گونه تغییر در سرمایه شرکت، منحصراَ در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده می باشد .

می توان در اساسنامه تابعیت شرکت را نیز ذکر نمود. برای این منظور در اساسنامه قید می گردد " تابعیت شرکت ایرانی است " . به موجب " قانون راجع به ثبت کردن شرکت ها " ، هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد، شرکت ایرانی محسوب است.

تاریخ تنظیم و امضای صورتجلسه مبنی بر امضای اساسنامه و اظهارنامه از سوی سهامداران ( موسسین ) و انتخاب اولین مدیران و بازرس یا بازرسان از طرف آنان و تحصیل قبولنامه سمت از منتخبین به مدیریت و بازرسی شرکت، و تعیین رومه کثیرالانتشار برای هر گونه آگهی راجع به شرکت تا تشکیل مجمع عمومی عادی، تاریخ تشکیل شرکت سهامی خاص محسوب است. مدیران برای تکمیل کار راه اندازی شرکت سهامی خاص، لازم است اساسنامه تصویب شده مجمع را به انضمام سایر مدارک ، جهت ثبت شرکت به مرجع مربوطه تسلیم کنند.

چنانچه کارشناسان اداره ثبت شرکت ها اقدامات موسسین و مدارک تسلیم را مطابق مقررات بیابند، نسبت به ثبت کردن شرکت اقدام خواهند نمود.

* چند نکته :

1- در شرکت سهامی خاص، طرح اساسنامه نداریم و طبق ماده 20 لایحه، موسسین اساسنامه را تنظیم و همگی امضا می کنند.

2- مندرجات اساسنامه از اظهارنامه مفصل تر است .

3- از آن جا که تغییر اساسنامه در روابط شرکاء و طرز همکاری آنان و منظوری که از شرکت داشته اند تاثیر عمده دارد و اساس شرکت را تغییر می دهد، ماده 74 قانون تجارت تصویب تغییرات اساسنامه را منوط به مجمع عمومی فوق العاده کرده است.

ارائه گواهینامه بانک مبنی بر تادیه سرمایه نقدی

در شرکت های سهامی خاص سرمایه اولیه ایکه از طرف سهامداران تعیین و در اظهارنامه قید می شود یا به صورت نقدی است و یا به صورت غیرنقد، در صورتی که سرمایه به صورت نقدی باشد، حداقل سی و پنج درصد سرمایه نقدی تصویب شده باید در حساب جاری شرکت واریز و گواهینامه بانک مبنی بر پرداخت آن به حساب شرکت به اداره فوق الذکر تحویل داده شود.

در صورتی که مقداری از سرمایه شرکت آورده غیرنقدی باشد ( اعم از اموال منقول مثل خودرو، کامیون و غیره و اموال غیرمنقول مثل زمین و ملک ) ارائه تقویم نامه ( ارزیابی ) کارشناس رسمی دادگستری ضروری است. یعنی ابتدائاَ آن مال باید به وسیله کارشناس رسمی دادگستری ارزیابی و قیمت گذاری شود تا قیمت و ارزش آن مشخص شود و سپس به عنوان سرمایه شرکت قید شود و در صورتی که اموال غیرمنقول جزء سرمایه شرکت قرار گیرد ارائه سند مالکیت آن به اداره مربوطه ضروری می باشد.

 

امروزه یکی از بحث های رایج در مورد شرکت های تجاری، موضوع تجزیه شرکت در کنار موضوعاتی مانند ادغام و تبدیل می باشد که در لایحه جدید تجارت نیز مواد قابل توجهی به بحث ادغام و تجزیه اختصاص داده شده است.

ادغام ، اقدامی است که بر اساس آن چند شرکت ضمن محو شخصیت حقوقی خود ، شخصیت واحد و جدیدی تشکیل می دهند یا در شخصیت حقوقی دیگری جذب می شوند. در حالی که ، تجزیه فرآیند مع ادغام است. از این رو در برخی قوانین خارجی از آن به ادغام مع نیز تعبیر می گردد. حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا می توان پس از تشکیل و ثبت شرکت تجاری، نسبت به تجزیه شرکت اقدام نمود ؟ برای روشن شدن مطلب، در این مقاله ضمن بررسی مفهوم تجزیه ، به قواعد تجزیه شرکت ها پس از تشکیل و ثبت شرکت اشاره می شود .

مفهوم تجزیه

تجزیه در لغت به معنای جدا کردن ، قسمت کردن و جزء جزء کردن به کار رفته است و در اصطلاح حقوقی بر حسب مورد در معانی مختلف به کار برده شده است. در شرکت های تجاری تجزیه در واقع در مقابل ادغام به کار می رود. منظور از تجزیه شرکت تجاری این است که یک شریک تجاری به دو یا چند شرکت تجاری دیگر تقسیم شود به طوری که بعد از تجزیه هر کدام دارای شخصیت حقوقی مستقلی می باشند.

با توجه به مفهوم فوق رابطه تجزیه با ادغام نیز روشن می شود که نه تنها تجزیه از مصادیق و اشکال ادغام نمی باشد بلکه این دو ، ماهیت کاملاَ متفاوتی از یکدیگر دارند. به طوری که ادغام ، چند شرکت موجود با هم ترکیب یافته و به یک شرکت جدید یا قبلاَ موجود منتهی می شوند در حالی که در تجزیه بر عکس ادغام ، یک شرکت موجود با حفظ شخصیت حقوقی خود به یک یا چند شرکت دیگر تجزیه شده یا با تجزیه به چند شرکت دیگر خود شرکت از بین می رود. به تعبیر دیگر نتیجه ادغام ، از کثرت به وحدت رفتن است ولی تجزیه از وحدت به سوی کثرت رفتن است.

همچنین می توان اشاره کرد که ادغام حرکتی در جهت طبیعت شرکت های تجاری است زیرا این شرکت ها به طور طبیعی در جهت افزایش قدرت ، سرمایه و دارایی خود گام برمی دارند تا بتوانند روز به روز فعالیت های خود را افزایش دهند ولی تجزیه گامی در جهت خلاف طبیعت شرکت های تجاری است زیرا تجزیه برخلاف ادغام ، منجر به تضعیف شرکت با توجه به تقسیم دارایی و سرمایه آن می شود و بر همین اساس در اغلب موارد زمانی تحقق می یابد که بین سهامداران اختلاف وجود داشته باشد. البته در مواردی نیز که شرکت نیاز به فعالیت های تخصصی تری دارد نیاز به تجزیه مطرح می شود.

در نتیجه ، یک شرکت های تجاری می تواند از طریق تجزیه ، به چند شرکت تجاری بدل شود. در واقع، تجزیه حاصل انفکاک و نقسیم دارایی یک شرکت میان دو یا چند شرکت قبلاَ موجود یا جدید التاسیس است که در فرض اخیر، گفته می شود شرکتی از شرکت قدیم جدا شده است. برای مثال اگر سرمایه شرکت ( الف ) بین دو شرکت ( ب ) و ( ج ) تقسیم شود، با ایجاد شرکت های ( ب ) و ( ج ) ، شرکت ( الف ) از بین می رود.

با توجه به آنچه در مفهوم تجزیه بیان گردید، شرکت های تجاری پس از تجزیه به دو نوع کلی و جزئی تقسیم می شود . تجزیه کلی و تجزیه جزئی

منظور از تجزیه کلی این است که یک شرکت تجاری پس از تشکیل و ثبت ، همه دارایی و سرمایه و دیون خود را به حداقل دو یا چند شرکت جدید واگذار نماید. در تجزیه کلی، شرکت تجزیه شده شخصیت حقوقی خود را از دست داده و منحل می شود.

تجزیه جزئی آن است که یک شرکت تجاری پس از تاسیس ، قسمتی از دارایی، سرمایه و دیون خود را به یک یا چند شرکت جدید واگذار نماید. در تجزیه جزئی، برخلاف تجزیه کلی، شخصیت حقوقی شرکت تجزیه شده باقی می ماند و همچنان به فعالیت های خود ادامه می دهد.

شرایط تجزیه در شرکت های تجاری

از مقررات قانونی مقرر در مورد ادغام می توان در مورد تجزیه نیز استفاده کرد. بدین ترتیب که :

در شرکت های سهامی و تعاونی که دارای مجامع عمومی می باشند ، تصمیم گیری در مورد تجزیه از اختیارات مجمع عمومی فوق العاده شرکت با حد نصاب های مقرر در قانون می باشد که برای این منظور مدیران شرکت باید طرح توجیهی و دلایل خود را به مجمع مزبور ارائه نمایند. البته اگر تجزیه شرکت منجر به ایجاد شرکتی جدید گردد که مسئولیت شرکا در آن تضامنی یا حتی نسبی باشد، تصمیمات راجع به تجزیه باید با رضایت همه سهامداران انجام گیرد.

در شرکت های تضامنی چنانچه تجزیه کلی باشد باید با موافقت همه شرکا انجام پذیرد. زیرا چنانچه اشاره شد، تجزیه کلی منجر به انحلال شرکت تجزیه شده می شود که تصمیم راجع به انحلال در شرکت های تضامنی با تراضی تمام شرکا امکان پذیر می باشد. اما در مورد تجزیه جزئی باید بین دو مورد قائل به تفکیک شد. اگر شرکت تضامنی با حفظ شخصیت حقوقی خود، به یک یا چند شرکت تضامنی دیگر تجزیه شود در این صورت نیز باید با رضایت تمام شرکا انجام گیرد ولی اگر به شرکت سرمایه تجزیه شود با موافقت اکثریت شرکا امکان پذیر است.

در مورد بقیه شرکت های تجاری نیز می توان همانند ادغام عمل کرد.

تجزیه شرکت های تجاری در لایحه جدید تجارت

در لایحه جدید تجارت، با اختصاص مواد متعددی از لایحه به موضوع تجزیه و ادغام ( مواد 590 تا 616 ) سعی شده است خلاء قانونی حاضر رفع و همگام با حقوق تجارت کشورهای دیگر، در مورد انواع تجزیه ، آثار و احکام آن پیش بینی های لازم صورت گیرد که علاقمندان می توانند برای آشنایی به مواد فوق مراجعه نمایند.

از همراهیتان سپاسگزاریم. در صورت نیاز به مشاوره تخصصی با ما تماس حاصل فرمایید.

مقالات مرتبط :

- ادغام و تجزیه شرکت ها

- تجزیه و بلوک سهام در شرکت سهامی

 

شرکت بامسئولیت محدود بین دو یا چند نفر ( حداقل دو نفر ) تشکیل می شود و شرکا می توانند اشخاص حقیقی یا حقوقی باشند. هم چنین شخص محجور توسط ولی یا قیم می تواند شریک شرکت بامسئولیت محدود شود.

به موجب ماده 95 ق.ت، شرکت بامسئولیت محدود ااماَ برای امور تجاری تشکیل می شود، اما به موجب ماده 2 لایحه قانون تجارت ، شرکت سهامی می تواند برای امور تجاری یا غیرتجاری تشکیل شود.

یادآوری می گردد :

– در قانون تجارت، برای میزان سرمایه شرکت بامسئولت محدود هیچ مبلغی تعیین نشده است. با این حال به صورت عرفی حداقل سرمایه اسمی مبلغ یک میلیون ریال می باشد. ( این سرمایه پرداخت نمی شود و اسمی می باشد ).

– حداقل تعداد مدیران ، یک نفر می باشد. ( برخلاف شرکت های سهامی اولاَ مدیر یا مدیران ممکن است از بین شرکاء یا خارج انتخاب شوند. ثانیاَ مدت خدمت آنان ممکن است محدود یا نامحدود باشد ).

–  اعضاء هیئت مدیره نباید کارمند بوده و دارای سابقه کیفری ( سوء پیشینه ) باشند.

– در نام شرکت بامسئولیت محدود، می بایست عبارت ” بامسئولیت محدود ” قید شود. در غیر این صورت شرکت مذکور در برابر اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب شده و تابع مقررات آن خواهد بود. همچنین، در نام شرکت نبایستی اسم هیچیک از شرکاء آورده شود والا شریکی که نامش در اسم شرکت ذکر شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را خواهد داشت.

– در شرکت بامسئولیت محدود هر شریک به نسبت سهمی که در شرکت دارد دارای رای خواهد بود، مگر آنکه اساسنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد.

– مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق العاده در شرکت های بامسئولیت محدود وجود داشته ولی انتخاب بازرس پیش بینی نشده است ، بلکه چنانچه تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند، هیئتی مرکب از 3 نفر یا بیشتر تحت عنوان هیئت نظارت یا هیئت نظار، از طرف مجمع عمومی عادی انتخاب شده که اولین وظیفه آن، بررسی و حصول اطمینان از اجرای صحیح مقررات مربوط به تادیه سرمایه و ارزیابی سهم الشرکه های غیرنقدی می باشد. این هیئت می بایست دفاتر، صندوق و کلیه اسناد شرکت را زیر نظارت خود داشته و همه ساله گزارشی در این خصوص به مجمع عمومی عادی تسلیم نماید.

زمان ایجاد شخصیت حقوقی در شرکت بامسئولیت محدود

تشکیل شرکت بامسئولیت محدود برخلاف شرکت سهامی عام و خاص تشریفات پیچیده ای ندارد. به موجب ماده 96 قانون تجارت، ” شرکت بامسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد . در این شرکت تعهد سرمایه امکان پذیر نیست و تمام سرمایه باید در لحظه تشکیل پرداخت شود. در ماده 115 ق.ت، برای اشخاصی که به طور غیرواقعی پرداخت تمام سرمایه را تصدیق کرده باشند، مجازات ی پیش بینی شده است.

در شرکت سهامی لحظه ایجاد شخصیت حقوقی، قبول کتبی سمت توسط مدیران و بازرسان می باشد و پرداخت تمام سرمایه ایجاد شرکت نیست و پرداخت حداقل سی و پنج درصد کل سرمایه کفایت می کند.

مسئولیت شرکا

مسئولیت شرکای شرکت بامسئولیت محدود، فقط تا میزان ( نه نسبت ) سرمایه خود در برابر قروض و تعهدات شرکت است، زیرا شرکت بامسئولیت محدود از شرکت های سرمایه ای می باشد. مثلاَ با فرض وجود 4 شریک و 100 میلیون سرمایه برای هر شریک ، شرکت یک میلیلرد بدهی داشته باشد، مسئولیت شرکا فقط تا میزانی است که در شرکت وارد کرده اند و نسبت به مازاد آن مسئولیتی ندارند و امکان مراجعه طلبکاران به شرکا وجود ندارد. پس از انحلال شرکت نیز، حتی به میزان سرمایه امکان مراجعه به اموال شخصی شرکای شرکت بامسئولیت محدود وجود ندارد مگر در موارد استثنایی که به مسئولیت تضامنی یا ضامن بودن شریک تصریح شده باشد، مانند 101 ق. ت

از نظر نوع مسئولیت ، میان شرکت بامسئولیت محدود و شرکت سهامی شباهت وجود دارد اما باید توجه کرد که در ماده یک لایحه ، حد مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام می باشد. زیرا در شرکت سهامی سرمایه به سهام تقسیم می شود.

اساسنامه و شرکتنامه شرکت بامسئولیت محدود

شرکتنامه قرارداد نشکیل شرکت است و باید در اداره ثبت شرکت ها به ثبت برسد و سند رسمی محسوب می شود. اساسنامه قانون اداره شرکت است. به عقیده دکتر اسکینی در شرکت بامسئولیت محدود ، اساسنامه برخلاف شرکت سهامی اامی نمی باشد. البته این نظر قابل تامل است زیرا به موجب ماده 108 ق. ت ، ” روابط بین شرکا تابع اساسنامه است .”

در شرکت های سهامی و تعاونی و شرکت های مختلط ، اساسنامه اامی است اما در سایر شرکت ها وجود شرکتنامه اجباری است.

اداره شرکت بامسئولیت محدود

طبق ماده 104 قانون تجارت، شرکت با مسئولیت محدود به وسیله یک یا چند نفر مدیر موظف یا غیر موظف که از بین شرکا یا از خارج برای مدت محدود یا نامحدود معین می شوند اداره می گردد. لذا مدیر با مدیران شرکت با مسئولیت محدود می توانند چند حالت داشته باشند :

_ از بین شرکاء و حقوق بگیر شرکت

_ از بین شرکاء بدون اخذ حقوق

_ خارج از شرکا و حقوق بگیر

_ خارج از شرکاء بدون اخذ حقوق

ماده 105 قانون تجارت در مورد حدود اختیارات مدیران شرکت با مسئولیت محدود در قبال اشخاص ثالث مقرر داشته است : ” مدیران شرکت کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهد داشت مگر این که در اساسنامه غیر این ترتیب مقرر شده باشد. هر قراردادی راجع به محدود کردن اختیارات مدیران که در اساسنامه تصریح به آن نشده در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است .

بطلان شرکت بامسئولیت محدود

به موجب ماده 100 ق.ت، ” هر شرکت بامسئولیت محدود که برخلاف مواد 96 و 97 تشکیل شده باشد باطل و از درجه اعتبار ساقط است لیکن شرکا در مقابل اشخاص ثالث حق استناد به این بطلان را ندارند .”

در موارد ذیل شرکت بامسئولیت محدود باطل است :

1. اگر تمام سهم الشرکه نقدی تادیه نشود و یا تمام آورده غیرنقد تقویم یا تسلیم نشود.

2. عدم تعیین آورده غیرنقد

رفع موجبات بطلان توسط شرکا موجب می شود که شرکت تشکیل شود اما شرکت از روزی تشکیل شده محسوب می شود که موجب بطلان مرتفع شود نه از روزی که شرکا شرکت را تشکیل شده اعلام کرده اند. اشخاص ذینفع نیز می توانند از آثار بطلان تا قبل از تاریخ برطرف شدن موجب بطلان استفاده کنند.

مدارک ثبت شرکت بامسئولیت محدود

1- دو برگ شرکت نامه و تکمیل آن و امضا ذیل شرکت نامه توسط کلیه سهامداران

2- دو برگ تقاضانامه ثبت شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضا ذیل تقاضانامه توسط کلیه سهامداران

3- دو جلد اساسنامه ی تکمیل شده و امضا ذیل تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران

4- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.

5- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.

6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده  نفر باشد)

7- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضا ی هیات مدیره،مدیر عامل

8- تاییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار،مبنی بر غیر دولتی بودن آن

9- معرفی نامه نمایندگان، در صورتیکه سهامداران و اعضا هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند و ارائه تصویر رومه رسمی آگهی تاسیس یا آخرین تغییرات آن

10- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.

11- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

 

همانند دوران حیات انسان ، سرمایه شرکت نیز می تواند افزایش یا کاهش یابد. تغییرات سرمایه به معنای بالا و پایین بردن سرمایه اولیه و ثبت شده شرکت است و ارتباطی با تغییر سرمایه واقعی ندارد. در این مقاله به فرآیند افزایش سرمایه شرکت پرداخته می شود. لازم به یادآوری است ، افزایش سرمایه از دو طریق قابل تحقق است :

1. افزایش مبلغ اسمی : مثلاَ مبلغ اسمی هر سهم از 500 به 700 تومان افزایش پیدا کند.

2. صدور سهام جدید ( افزایش تعداد سهام ) : در این روش مبلغ اسمی سهم هیچ تغییری نمی کند. مثلاَ اگر شرکت بخواهد به اندازه 200 میلیون تومان افزایش سرمایه دهد، معادل 200 میلیون سهام صادر می کند. در این صورت اولویت برای خرید سهام جدید با سهامداران شرکت است مگر آن که حق تقدم در خرید از سهامداران سلب شود و یا این که آنان نخواهند حق تقدم را اعمال کنند. در این روش، مبلغ اسمی سهم بدون تغییر باقی می ماند.

به موجب ماده 165 لایحه ، از شروط اامی افزایش سرمایه، تادیه تمام سرمایه قبلی شرکت می باشد و اگر قبل از پرداخت تمام مبلغ اسمی سهام جدید صادر شود، در ماده 261 لایحه برای رئیس و اعضای هیات مدیره و مدیر عامل ، ضمانت اجرای جزایی پیش بینی شده است.

فرآیند افزایش سرمایه

به موجب ماده 161 لایحه، افزایش سرمایه با موافقت اکثریت دو ثلث آرای حاضر مجمع عمومی فوق العاده امکان پذیر است ، زیرا به موجب ماده 83 لایحه تغییر سرمایه در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده می باشد. افزایش سرمایه پس از پیشنهاد هیات مدیره و قرائت گزارش بازرس یا بازرسان به تصویب می رسد. تشریفات تصویب افزایش سرمایه عبارتند :

1. پیشنهاد هیات مدیره

2. قرائت گزارش بازرس یا بازرسان

3. تصویب مجمع عمومی فوق العاده

پیشنهاد هیات مدیره راجع به افزایش سرمایه

به موجب تبصره 2 ماده 161 لایحه، 2 مورد ذیل باید در پیشنهاد هیات مدیره رعایت شود :

1. توجیه وم افزایش سرمایه

2. گزارش درباره ی امور شرکت از بدو سال مالی در جریان شرکت . ( اگر راجع به سال مالی قبل تصمیم گیری نشده باشد، حاکی از وضعیت شرکت از سال مالی قبل باشد ).

گزارش بازرسان

به موجب تبصره 2 ماده 161 لایحه، گزارش بازرس شامل اظهارنظر درباره پیشنهاد هیات مدیره است. نهایتاَ به موجب تبصره یک ماده 161 لایحه، مجمع عمومی فوق العاده ضمن تصویب افزایش سرمایه شرایط مربوط به فروش سهام جدید و قیمت و نحوه پرداخت آن را مشخص و یا اختیار تعیین آن را به هیات مدیره می دهد.

تفویض عملی کردن افزایش سرمایه به هیات مدیره

به موجب مواد 162 و 163 لایحه، تصویب افزایش سرمایه منحصراَ با مجمع عمومی فوق العاده می باشد نه هیات مدیره . مجمع عمومی فوق العاده تنها می تواند اختیار عملی کردن افزایش سرمایه را به هیات مدیره واگذار کند نه اینکه اختیار تصویب آن را به هیات مدیره واگذار کند. مجمع عمومی فوق العاده می تواند به هیات مدیره اجازه دهد، ظرف مدتی که از 5 سال نکند سرمایه شرکت را به مبلغ معین و به یکی از طرق قانونی افزایش دهد.

هم چنین به موجب ماده 164 لایحه ، " اساسنامه شرکت نمی تواند اختیار افزایش سرمایه را به هیات مدیره بدهد ".

مجمع عمومی فوق العاده می تواند اختیار عملی افزایش سرمایه را با تعیین 2 مورد به هیات مدیره واگذار کند :

1. مدت عملی شدن افزایش سرمایه که حداکثر 5 سال می باشد.

2. سقف مبلغ افزایش سرمایه .

اصلاح اساسنامه توسط هیات مدیره پس از افزایش سرمایه

به موجب ماده 163 لایحه، هیات مدیره در هر نوبت پس از عملی ساختن افزایش سرمایه باید حداکثر ظرف یک ماه مبلغ سرمایه مندرج در اساسنامه را اصلاح کند و مراتب را به مرجع ثبت شرکت ها اعلام دارد تا در پرونده شرکت ثبت و برای اطلاع عموم آگهی بشود.

حق تقدم در خرید سهام جدید

به موجب ماده 166 لایحه، هنگام افزایش سرمایه هر سهامدار شرکت به نسبت ( نه میزان ) سهامی که در شرکت دارد، در خرید سهام جدید حق تقدم دارد. مثلاَ اگر شخصی ده درصد سهام شرکت را مالک باشد و در زمان افزایش سرمایه 500 سهام جدید صادر شود، این سهامدار نسبت به ده درصد پانصد، یعنی پنجاه سهم حق تقدم خواهد داشت.

ایجاد حق تقدم مبنای قانونی دارد و منوط به پیش بینی در اساسنامه یا مجمع عمومی نمی باشد. حق تقدم زمانی مطرح می شود که سهام جدید منتشر شود والا اگر افزایش سرمایه از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام صورت پذیرد، دیگر بحثی از حق تقدم به میان نمی آید زیرا شخص ثالثی وارد شرکت نمی شود. حق تقدم خرید سهام جدید یک حق مالی است، پس امکان نقل و انتقال آن وجود دارد.

افزایش سرمایه به معنای بالا بردن سرمایه اسمی و ثبت شده شرکت است. با افزایش سرمایه مسئولیت صاحبان سهام در قبال دیون شرکت افزایش می یابد. شرکت به دلیل بهره مندی از مزایا افزایش سرمایه می دهد، زیرا با افزایش سرمایه شرکت های دیگر ارزش و اعتبار خوبی برای شرکت قائل می شوند. افزایش سرمایه از دو طریق قابل تحقق است :

1- افزایش مبلغ اسمی

2- صدور سهام جدید ( افزایش تعداد سهام )

مدارک لازم جهت تسلیم به مرجع ثبت شرکت ها برای ثبت افزایش سرمایه شرکت سهامی عام

به موجب ماده 175 لایحه، مدارک لازم برای ثبت افزایش سرمایه عبارتند از :

1- طرح اعلامیه ی پذیره نویسی در خصوص سهام جدید

2- آخرین ترامه و حساب و سود و زیان نیز که به تصویب مجمع عمومی عادی رسیده پیوست طرح اعلامیه پذیره نویسی می گردد و اگر تصویب نشده این نکته باید در طرح اعلامیه پذیره نویسی قید شود.

چند نکته :

1- آخرین ترامه و حساب سود و زیان که به تصویب مجمع عمومی رسیده باید هم در مرجع ثبت شرکت ها و هم مرکز شرکت آماده باشد.

2- در شرکت سهامی عام با تصویب قانون بازار، اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی تنها پس از تایید سازمان بورس و پس از آن مرجع ثبت شرکت ها امکان پذیر است. مرجع ثبت شرکت ها و سازمان بورس پس از احراز اینکه طرح اعلامیه پذیره نویسی با قانون منطبق است مانند زمان تاسیس اجازه انتشار آن را صادر می نماید.

اامی بودن ثبت افزایش سرمایه و ضمانت اجرای عدم ثبت افزایش سرمایه

به موجب ماده 2 لایحه، هر گاه از تاریخ تسلیم طرح اعلامیه ی پذیره نویسی 9 ماه گذشت و افزایش سرمایه ثبت نشد، پذیره نویسان سهام جدید می توانند از مرجع ثبت شرکت ها گواهینامه ای دایر بر عدم ثبت افزایش سرمایه دریافت و به بانک مراجعه و وجوهی را که بابت پذیره نویسی پرداخته اند پس بگیرند . در این صورت هزینه ها نیز با شرکت است.

مدارک لازم جهت تسلیم به مرجع ثبت شرکت ها برای ثبت افزایش سرمایه شرکت سهامی خاص

به موجب ماده 3 لایحه، مدارک ذیل برای ارائه به مرجع ثبت شرکت ها اامی می باشد :

1- صورت جلسه مجمع عمومی فوق العاده که افزایش سرمایه را تصویب نموده یا اجازه آن را به هیئت مدیره داده است و در صورت اخیر، صورت جلسه هیئت مدیره که افزایش سرمایه را مورد تصویب قرار داده است.

2- یک نسخه از رومه ای که آگهی مذکور در ماده 169 این قانون در آن نشر گردیده است.

3- اظهارنامه مشعر بر فروش کلیه سهام جدید و در صورتی که سهام جدید امتیازاتی داشته باشد باید شرح امتیازات و موجبات آن در اظهارنامه قید شود.

4- در صورتی که قسمتی از افزایش سرمایه به صورت غیرنقد باشد باید تمام قسمت غیرنقد تحویل گردیده و با رعایت ماده 82 این قانون به تصویب مجمع عمومی فوق العاده رسیده باشد. مجمع عمومی فوق العاده در این مورد با حضور صاحبان سهام شرکت و پذیره نویسان سهام جدید تشکیل شده و رعایت مقررات مواد 77 لغایت 81 این قانون در آن قسمت که به آورده غیرنقد مربوط می شود اامی خواهد بود و یک نسخه از صورت جلسه مجمع عمومی فوق العاده باید به اظهارنامه مذکور در این ماده ضمیمه شود.

نکته : مانند زمان تاسیس آورده غیرنقد باید تماماَ به شرکت تحویل داده شود و به ارزیابی کارشناس رسمی دادگستری برسد و آورده غیرنقد را نمی توان به بیش از میزان ارزیابی کارشناسی رسمی دادگستری تصویب نمود.

وم پرداخت تمام مبلغ در هنگام افزایش سرمایه در سهامی خاص و عام

در زمان افزایش سرمایه بحث تعهد سرمایه برخلاف زمان تاسیس منتفی است و کلیه مبلغ باید به شرح ذیل پرداخت شود :

– از طریق بالا بردن مبلغ اسمی : کلیه افزایش سرمایه باید نقداَ پرداخت شود.

– از طریق صدور سهام جدید : کلیه افزایش سرمایه نقداَ پرداخته یا تهاتر شود.

نکته : در صورتی افزایش سرمایه امکان پذیر است که تمام سرمایه قبلی شرکت تماماَ تادیه شده باشد.

در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.